Όταν οι πέντε της φωτογραφίας ξεκινούσαν για μια συνέντευξη στην “Recently established company in Shanghai” δεν περίμεναν να πέσουν πάνω μας…(χωριστά ξεκίνησαν…δεν είναι οι Ζικ-Ζακ…μη δω στα σχόλια καμιά μαλακία…)

Έπεσαν λοιπόν στους Ελληναράδες που φωνάζουν στα meetings και στα τηλέφωνα. Που ξέρουν τα πάντα για τις επιπτώσεις της Φουκοσίμα (γιατί εμείς περάσαμε και ένα Τσερνομπίλ γαμωτηπουταναμου…) και που αρνούνται να μιλήσουν το πρωί για οποιοδήποτε θέμα αν δεν κάνουν καφέ, δεν απαντήσουν στα προσωπικά τους email και δεν αφήσουν και 5-6 σχόλια στο facebook. Οι ίδιοι Ελληναράδες όταν περιμένουν κατι δεν έχουν καμία υπομονη αλλά μπορούν να μιλάνε στο skype με τους φίλους τους για τα βυζιά της Παπαρίζου κανένα τεταρτάκι πριν στείλουν την επείγουσα πεοσφορά («προσφορά» ήθελα να γράψω και ειλικρινά δεν μπορω να βρω το λόγο που το έγραψα έτσι, αμέσως μετα την αναφορά μου στο στήθος της  Έλενας… ).

Πάντως δε μπορώ να μη σκεφτώ τώρα ότι και ο Παπαρίζος το παιδί του στη Σουηδία το μεγάλωσε, αλλά μας το έστειλε πίσω αετό και αστέρι… όχι σα τον Αντρέα που μας έστειλε τον Άβερελ…. ενιγουέι…

Στα δικά μας…

Η αλήθεια είναι ότι τον πρώτο καιρό δεν τα πήγαμε καλά … δεν φημίζομαι εγώ ούτε για την υπομονή μου, ούτε για τους τρόπους μου, ούτε για τη γεμάτη γεύση μου…

Και ενώ πιστεύαμε ότι το δύσκολο θα ήταν να διαχειριστούμε την αγορά, καταλάβαμε ότι η πραγματική δυσκολία θα ήταν να διαχειριστούμε τους ανθρώπους που προσλάβαμε για να διαχειριστούν την αγορά (αν γράψω άλλη μια φορά το «διαχειριστούμε» το word θα με μουντζώσει και θα με ρωτήσει αν είμαι δυσλεκτικός…)

Μετά τους πρώτους μήνες γίνανε λίγο πιο Έλληνες αυτοί και εμείς λίγο πιο Κινέζοι… στη δουλειά εννοώ… (το πουλί μας παραμένει ανεπηρέαστο… )

Έτσι εμείς αρχίσαμε να τηρούμε προθεσμίες και αυτοί να φωνάζουν από το γραφείο τους όταν θέλουν κατι αντί να παίρνουν στο εσωτερικό τηλέφωνο…

Επίσης εμείς αρχίσαμε να σηκώνουμε τα τηλέφωνα τα Σαββατοκύριακα και αυτοί να μη μας περιμένουν στο γραφείο πριν τις 9’30…

Τώρα δεν ξέρω αν μας συμφέρουν και πολύ αυτές οι αλλαγές αλλά ετσι ηρεμήσαμε τουλάχιστον….

Από τους σούπερ ήρωες της photo λοιπόν (που τους λέω Fab-5 και δε παρεξηγιόνται) μπορείς να ζητήσεις τα πάντα…

-         Πτυσσόμενα chop sticks

-         Θήκη για το blackberry

-         Moutai…

-         Τα τελευταία επεισόδια του CSI

-         Γυμνές φωτογραφίες της   Πρεζεράκου…

Ενώ ασχολούνται με αυτά…

- θα σου κλείσουν ραντεβου…

- θα σου βρουν καινούριο διαμέρισμα να μετακομίσεις …

- θα σου φέρουν το καλύτερο τσάι για να την παλέψεις με το jet lag

- θα σου εγκαταστήσουν ότι σπασμένο πρόγραμμα και παιχνίδι θέλεις για να γουσταρεις τα βροχερά ΣΚ…

Επίσης όταν τους είπα «μαζευτείτε να σας βγάλω μια φωτογραφία» κανένας δε ρώτησε γιατί! φάκτ! Μεγάλη δουλειά αυτή η νοοτροπία… Στην Ελλάδα μια φορά είπαμε σε μια γραμματέα να τη βγάλουμε μια φωτογραφία για μια παρουσίαση που θέλαμε να κάνουμε και βλαστημήσαμε την ώρα και τη στιγμή…

-         όχι σημερα…είμαι άβαφτη…

-         αυριο να με βγάλετε… αλλά νωρίς γιατί μετα χαλάει το μαλλί μου…

-         να με βγάλετε αλλά μη την ανεβάσετε στο site της εταιρίας…

-         να βγάλετε μερικές και να διαλέξω ΕΓΩ ποια θα βάλετε στη παρουσίαση…

-         καθιστή να με βγάλετε…

-         να σας φέρω εγω μία που εχω από όταν είχα πάει στον Πλούταρχο και είμαι κουκλάρα;

για να μη θυμηθώ και τι έγινε την ημερα που μας «επέτρεψε» να τη βγάλουμε φωτογραφία….

-         σε αυτή είμαι χοντρή…

-         σε αυτή γυαλίζω…

-         σε αυτή φαίνεται πολύ το βυζί μου…

Ε, Ασταδιάλα…

Στα καμάρια μας λοιπόν υποσχέθηκα ότι γυρίζοντας στην Ελλάδα θα τους γραψω ένα post για να τους ευχαριστήσω για την τεράστια προσπάθεια που εκαναν να στηθεί η εταιρία αλλά και η τελευταία έκθεση…(φοβερή η ιδέα μου αυτή, ώστε να τους ανταμείψω ηθικά και να μη ζητήσουν κανένα bonus και πάθω εγκεφαλικό….) το λόγο μου τον κράτησα λοιπόν…και λινκ τους έστειλα να δούνε τις φάτσες τους…(να εχει και ο Jorge views από την Κίνα…)

Μου ζήτησαν να το γράψω όλο στα Αγγλικά για να το διαβάσουν αλλά αρκέστηκαν στις διαβεβαιώσεις μου ότι θα πω τα καλύτερα…

… thank you all and see you in February…

Το ρητό «άτυχοι όσοι ζήσουν σε καιρούς με ιστορικό ενδιαφέρον» άλλοι την χρεώνουν στους Κινέζους και άλλοι σους Ιάπωνες. Λίγη σημασία έχει όμως! Κινέζοι και Ιάπωνες ξέρουν πολύ καλά τί σημαίνει «ιστορικό ενδιαφέρον»

Διότι ο αναγνώστης του μέλλοντος μπορεί να μη διαβάσει για το πως γεμίσαμε iphone, Cayenne και Dahon, αλλά θα διδαχτεί σίγουρα για θερμούς και ψυχρούς πολέμους (που έλεγε και ο Ραφαηλίδης), καταστροφές και μεγάλα εγκλήματα!

Για κάθε σταγόνα μελάνι που ξοδεύτηκε για τον Ελληνικό, Ευρωπαϊκό ή Ασιατικό πολιτισμό, δεκάδες τόμοι τυπώθηκαν για τους πολέμους των ίδιων. Γιατί το αίμα και ο φόβος μυρίζουν δεκάδες φορές πιο έντονα και προσελκύουν τους ανθρώπους τραβώντας τους κατευθείαν από το πρωτόγονο DNA τους!

Κάπως έτσι πρέπει να οσμίζεται ο πλανήτης την ανάσα της Ευρώπης και παρακολουθεί με λεπτομέρειες...

Εδω και μέρες λοιπόν γυρίζοντας την Κίνα βλέπω στα κινέζικα sites πρώτη μούρη τα καμάρια του ΠΑΜΕ και σε άλλες φωτογραφίες, τον Μπαρόζο με τον Γιωργάκη και μπροστά τον Σόιμπλε με το καροτσάκι του! Στα δείπνα (επίσημα και μη) σε ρωτάνε για το χρέος της μικρής σου χώρας, για το ποιος φταίει και για το αν θα μείνεις στο Ευρω!
Και τί να εξηγήσεις στον Κινέζο...ότι έφταιγες που δανειζόσουν; Οτι έφταιγαν που σου δάνειζαν; Ότι δανειζόσουν γιατί ήταν η εύκολη λύση; Ότι σου δάνειζαν για να μπορείς να αγοράζεις ότι πουλούσαν;

Αδιανόητες πρακτικές για  μυαλά που δεν μπορούν να καταλάβουν τη λογική της πολιτικής εξάρτησης μιας χώρας από μία άλλη (ευτυχώς)!

Διακρίνεις παρόλα αυτά μια ειλικρίνεια στον τρόπο που ρωτάνε. Οι Κινέζοι είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν με σεβασμό την Ελλάδα. Έχουν βέβαια πάντα στο μυαλό τους τον έρημό τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη και τους υπόλοιπους που αν ήξεραν που θα καταλήξουμε μια μέρα θα έκαναν παραγγελία "μία γύρα" σφηνάκια κώνειο για όλους...

Οι Κινέζοι είναι ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα «Greece» αλλά «Shilla» (Σίλα), Hellas δηλαδή! Η κινέζικη γλώσσα γλίτωσε μέχρι και από τη δική μας βλακεία που γράφαμε περήφανοι Greece ακόμα και στα διαβατήρια! Από κάτι τέτοια μικρά πράγματα κάθεσαι και σκέφτεσαι ότι ολα τα κομμάτια του παζλ της πολιτισμικής, πολιτικής και οικονομικής ηλιθιότητας έκαναν 20-30 χρόνια να μπουν στη θέση τους αλλά τώρα, δόξα το θεό, καθόμαστε και καμαρώνουμε!

Μερικές μέρες πριν ενας κινέζος γύρω στα 50 γύρισε και με ύφος 18 Κομφούκιων με καθησύχασε... «Μην ανησυχείς Νίκος... και η Κίνα βρέθηκε πολλές φορές σε θέση δύσκολη...όπως και με μας...ετσι και με σας, κάποιος την κατάλληλη στιγμή θα βρεθεί να κανει το σωστό!».

Τί να του απαντούσα; Ότι εμείς μόνο από το Μαρμαρωμένο Βασιλιά περιμένουμε πια; Να του πω ότι  οι έλληνες πάνω στην κάψα τους να κάνουμε ήρωες καταντήσανε να χειροκροτάνε τον Κουρουμπλή; Να του πω ότι εμείς δεν είμαστε ενα δισεκατομμύριο για να ξεπεταχτεί ενας Κάι- Σεκ (ή κανένας Jet Lee) έτσι στα ξεκούδουνα και από το πουθενά. Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε και ξέρουμε ο ενας τί κάνει ο άλλος! Ξέρουμε ότι άνθρωπος να ξεπλύνει τη ξεφτίλα ΔΕΝ υπαρχει. Θα το πιούμε το ποτήρι μέχρι τέλους...

Ο δρόμος της φωτογραφίας είναι από την περιοχή Bohai στη Βόρεια Κίνα! Κοιτώντας τέτοιους δρόμους τόσο μακριά από το σπίτι σου λειτουργεί καμιά φορά όπως όταν κοιτάς τη φωτιά στο τζάκι...ο δρόμος αλλάζει χρώματα, τα φώτα δε μένουν ποτέ τα ίδια και το μυαλό βρίσκει το χώρο του...

Μια βραζιλιάνα (ας πούμε ότι είναι αυτή στη φώτο...θα εξυπηρετήσει στη συνέχεια...), πάσχει από ψυχαναγκαστικό οργασμό, μία πάθηση κατά την οποία ο ασθενής βρίσκεται σε σχεδόν συνεχή επιθυμία επίτευξης οργασμού ( Σαν να τη βλέπω μπροστά στον γκόμενο της... «Ακούς Ραούλ; Δεν είμαι ψωλαρπάχτρα όπως λες...ψυχαναγκαστική και ορμονοεξαρτώμενη  είμαι...») . Η Ana Catarina Bezerra Silvares, ετών 36 (την οποία τώρα όλοι ψάχνετε στο Facebook...) αισθάνεται βαριάς μορφής καταπίεση όταν δεν είναι εφικτό να αυνανιστεί , και μάλιστα στο παρελθόν χρειαζόταν να προβεί σε 40 αυνανισμούς σε μια μέρα ( 40 την ημέρα... θυμήθηκα την 5μερη τώρα...) . Αναγκάστηκε να προσφύγει στο δικαστήριο, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, μιας και είχε δημιουργηθεί πρόβλημα στη λογιστική εταιρεία που εργάζεται (υπερβολές... τόσοι συνάδελφοι εδώ τον παίζουν όλη μέρα...δεν πήγαμε κανέναν στα δικαστήρια...).

Με απόφαση δικαστηρίου η βραζιλιάνα μπορεί να αυνανίζεται για 15 λεπτά κάθε 2 ώρες κατά τη διάρκεια της εργασίας της (δηλαδή αν την είχαμε εδώ θα σε κανένα meeting θα μας έλεγε...  «Μπορούμε να διακόψουμε για λίγο σας παρακαλώ; Είμαι απίστευτα υγρή...μούσκεμα σας λέω...»)

Ακολουθεί πλέον μία θεραπεία που την βοήθησε να μειώσει τον αριθμό αυτό σε 18 την ημέρα (αν βγάλουμε και τις 7-8 ωρες που θα κοιμάται τότε μένουν 16 ώρες για 18 οργασμούς!!! Κοπελιά να σου συστήσω το «σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα»  ). Την θεραπεία την ακολούθησε οικειοθελώς γιατί είχε διαπιστώσει και η ίδια ότι δεν ήταν και τόσο φυσιολογική αυτή της η ανάγκη (έκατσε και το σκέφτηκε φαίνεται... «μωρέ μήπως είναι υπερβολή που μαλακίστηκα 3 φορές μέχρι να γίνει το μπριάμ?») . Πλέον και νομικά κατοχυρωμένη είναι ελεύθερη να αυνανίζεται και κατά την διάρκεια της εργασίας της (αν ανοίξετε την πόρτα δηλαδή και να τη βρείτε με το ένα πόδι πάνω στο γραφείο τα παράπονά σας στην εισαγγελία του Σάο Πάολο...), ενώ μπορεί να παρακολουθεί και πορνογραφικό φωτογραφικό (Χρειάζεται δηλαδή άδεια για να βλέπεις τσόντες στο γραφείο? Τη γαμήσαμε ...)

Δεν μπορείς  βέβαια να μη σκεφτείς, πως αν έχει συμβιβαστεί ο επαγγελματικός της χώρος τόσο πολύ με αυτή την ιδιομορφία της, τότε η κατάσταση με τον γκόμενο της θα έχει ξεφύγει εντελώς! Αυτή η γυναίκα πρέπει να λέει φοβερές ατάκες!

Στο ραντεβού...

- Sorry αγάπη που άργησα... μαλακίστηκα 2-3 φορές μαζεμένες για να είμαστε οκ στο σινεμα...

Στο αμάξι....

-Βασίλη από που ξαπλώνει το κάθισμα να μαλακιστώ λίγο?

Φεύγοντας το πρωί βιαστικά για το γραφείο...

-Μωράκι είδες το δονητή μου?

Ενδιαφέρον θα έχουν και οι ατάκες κατά την διάρκεια των καβγάδων...

-Τί να σου πω αγόρι μου...είσαι μεγάλος μαλάκας...

-ΕΓΩ???

Και φυσικά θα έχει τις ανησυχίες της σα γυναίκα...

- Δε πιστεύω όταν λείπω να μπαίνεις σε τσοντοsite και να τον παίζεις μόνος σου...

Οι αεροπορικές εταιρίες πλέον, στα μεγάλα ταξίδια σου δίνουν τη δυνατότητα “real time” ενημέρωσης σε εκείνες τις μικρές τηλεοράσεις που έχεις μπροστά σου.

Ταξιδεύοντας πάνω από το Ισλαμαμπάντ μπορείς να μάθεις πόσα γκολ έβαλε η Άρσεναλ, πόσους γιους έχει ο Καντάφι μετά τον τελευταίο βομβαρδισμό αλλά και πως ο Μπερλουσκόνι έσωσε από την πορνεία μια ανήλικη δίνοντας της λεφτά για να την πηδήξει...

Αυτό το “real time” όμως για κάθε Έλληνα αυτή την περίοδο έχει άλλη ομορφιά... σκεφτείτε πόσο sic θα ήταν να μάθετε ότι αλλάξατε νόμισμα, κυβέρνηση ή πρωθυπουργό εν πτήση ! Ή ακόμα καλύτερα ότι χρεοκοπήσατε και όλο το Ευρωπαϊκό σύστημα γαμήθηκε επειδή το μισό σας σόι ήταν διορισμένο στη ΔΕΗ, το άλλο μισό περίμενε στον δερμάτινο καναπέ να διοριστεί και αυτά που βγάζετε δεν φτάνουν πια για να ταϊστούν τόσοι τεμπέληδες!

Αυτό βέβαια θα ήταν σημαντικό νέο και μάλλον θα το μαθαίνατε από τον πιλότο...

-          Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Αυτή τη στιγμή πετάμε πάνω από το Ντουμπρόβνικ στα 15.000 πόδια και θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το Ελληνικό κράτος κήρυξε επίσημα χρεοκοπία! Μάσκες οξυγόνου θα πέσουν από την οροφή. Όσοι δεν είχατε βγάλει τα λεφτά σας στο εξωτερικό μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε!
Ως αποτέλεσμα της Ελληνικής χρεοκοπίας διεκόπη ο δανεισμός σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα.Σε ένδειξη διαμαρτυρίας οι παραπάνω χώρες αποχώρησαν από την ευρωζώνη, το ίδιο έπραξε και η Ελλάδα. Αυτόματα το Ευρω «διόρθωσε» έναντι του δολαρίου και τώρα ενα δολάριο κοστίζει 423 ευρω! Πέντε Γαλλικές τράπεζες ανακοίνωσαν και οι ίδιες χρεοκοπία καθώς διέθεταν ομόλογα της Ελλάδας αλλά και των υπολοίπων. Οι Ευρωπαίοι κατηγορουν τους Γερμανούς ότι χειρίστηκαν λάθος την Ελληνική κρίση οπότε οι Γερμανοί ανακοίνωσαν εκλογές. Ο Σαρκοζί για τον ίδιο λόγο αναμένεται να κάνει το ίδιο αύριο.  Εκλογές επίσης ανακοίνωσαν και οι Ισπανοι ενώ το Ισραήλ επιστρέφει στα σύνορα του 1967!
Όλες οι συναλλαγές σε ευρώ διεκόπησαν ενώ η Πορτογαλία θα διαθέσει το παλιό της Εσκούδο στις τράπεζες μέχρι τη Δευτέρα.
Όλες οι Ευρωπαϊκές συμφωνίες και συνθήκες παύουν να ισχύουν συμπεριλαμβανομένης και της συνθήκης Σένγκεν. Καθώς αυτό σημαίνει στην ουσία πως δεν υπάρχει πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση, όσοι έχετε διαβατήρια εκείνης της «πάλαι ποτέ» χαρούμενης παρέας παρακαλείστε να μείνετε στο αεροσκάφος μετά την προσγείωση για περαιτέρω συνεννόηση με τις αρχές.

Μέσα σε όλο αυτό σίγουρα θα βρισκόταν κάποιος Ελληνάρας να σηκωθεί όρθιος και να πει απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους  συνεπιβάτες του, δείχνοντας τον Καλλικράτη του...

-          Ευρώ ε; ΝΑ!

Ευτυχώς δεν την έζησα αυτή την ξεφτίλα σε αυτό το ταξίδι και με το  ευρώ μου, μουλιάζω εδω και 15 μέρες στη Shanghai με βροχή μέρα – νύχτα (foto)!!!

Δείτε τώρα πως είναι τα μοντέρνα κινέζικα βασανιστήρια...

Πέρυσι οι Νορβηγοί που μοιράζουν τα νόμπελ αποφάσισαν να δώσουν το Νόμπελ ειρήνης σε ένα κινέζο ακτιβιστή / αντικαθεστωτικό ο οποίος έμπαινε στο μάτι της κυβέρνησης από την εποχή της Τιενανμέν!

Οι κινέζοι τους προειδοποίησαν:

-          Μη του το δώσετε...

-          Γιατί θα μας κόψετε το ρύζι; Χα!

-          Μη του το δώσετε λεμεεεεε

-          Εδω το δώσαμε στον Αλ Γκόρ...το δώσαμε στον Πέρες... θα κωλώσουμε στον δικό σας; Σακ Βουαγιααααζ!!!

Και του το έδωσαν! Και τους πήρε ο διάολος...

Οι Κινέζοι τους μποϋκοτάρουν παντού! Σε εκθέσεις, υπηρεσίες , προϊόντα, οργανισμούς κτλ! Τους δυσκολεύουν στις βίζες, τους καθυστερούν όπου μπορούν, σπάνε συμβόλαια, αθετούν συμφωνίες και όλα αυτά με τις πλάτες της κυβέρνησης! Οι Νορβηγοί έχουν τρελαθεί! Από τη μια στιγμή στην άλλη από αγαπημένα παιδιά βρέθηκαν να βαράνε πόρτες! Τα λεφτά που έχουν χάσει είναι απίστευτα και αυτό δε φαίνεται να σταματάει σύντομα!

To Όσλο προσπαθεί να τα μαζέψει... 

-          Ε του το δώσαμε τώρα ...τί να κάνουμε; Να του το πάρουμε πίσω;

-          Δε χρειάζεται... Πάρτε και σεις τώρα το δικό μας το Νόμπελ το μακρύτερο να μάθετε...

Εγώ το έμαθα λίγο απότομα σε μια συνάντηση...  

-          Έχετε άδεια για αυτό;

-          Έχουμε ...! (απο Νορβηγικό φορέα...)

-          Δε μετράει...

-          Για κοιτάξτε τη καλύτερα...

-          Δε μετράει...

-          Πριν 6 μήνες μέτραγε...

-          Τώρα όχι...

-          Γιατί;

-          Γιατί έτσι... (κλασική κινέζικη απάντηση που λύνει όλα τους τα προβλήματα. Στα αγγλικά ακούγεται περίπου έτσι  “because this is the Chinese way” ... αν το ακούσεις αυτό είναι σαν να πέφτεις σε τοίχο... συζήτηση τέλος!)

Αυτό τον καιρό αν είσαι Νορβηγός στην Κίνα είναι σαν να είσαι Έλληνας στα γραφεία της Standard & Poor's

Κατά τα άλλα οι μέρες εδώ περνάνε όπως συνήθως...  αϋπνίες, τρέξιμο, ραντεβού, διάρροια !

Ευτυχώς το Σάββατο την κοπανάω για την Κορέα όπου ελπίζω έστω ένα από τα παραπάνω να λείπει...όποιο να ‘ναι... δε με νοιάζει...

Η Shanghai με αποχαιρέτισε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μου είχε πει καλώς ήρθες! Με απίστευτη βροχή και αρκετό κρύο.

Στο αεροδρόμιο ήμουν 3 ώρες πριν, για να τιμήσω ένα Ιταλικό εστιατόριο στο οποίο με περιμένει κάθε φορά που φεύγω από την Κίνα λες και ξέρει ότι έχω πεθυμήσει ενα ζουμερό rib eye ...

Στο check in της Turkish airlines υπήρχε μια αδικαιολόγητη καθυστέρηση! Kαθώς δεν είχα ξαναπετάξει με αυτούς, σκέφτηκα ότι Τούρκοι ενδεχομένως έχουν βάλει το χεράκι τους οπότε δεν ανησύχησα.

Ναι καλά...

Έρχεται η σειρά μου...φορτώνω της βαλίτσες στον ιμάντα και περιμένω... Τότε ο  Κινέζος με τη στολή της Hava Yollari αποφάσισε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή  “to grow a brain…”

-          είστε υπέρβαρος...

-          και τώρα εχω χάσει κιόλας...που να με έβλεπες το καλοκαίρι....

-          οι βαλίτσες σας εννοώ...

-          η αλήθεια είναι ότι ψώνισα κάτι δωράκια...με άδεια χέρια να γυρίσω; ( τί είμαι; Τουρκόγυφτος σαν τα αφεντικά σου;)

-          θα σας στοιχίσει 200ευρώ...

Θέλω να του εξηγήσω ότι απλά θέλω να «πετάξω» και όχι να «πηδήξω» αλλά θεώρησα ότι δεν πρέπει να ξεκινήσει από κει η κουβέντα!

Τα τελευταία χρόνια έχω πετάξει δεκάδες φορές με όλες της αεροπορικές εταιρίες σχεδόν... μεταφέροντας πολλές φορές πολύ μεγαλύτερο βάρος από το τυπικό 20-25kg. Κάνεις ποτέ δε με χρέωσε τίποτε!

Η αλήθεια είναι ότι με τη χρέωση για τα όρια βάρους στις βαλίτσες υπάρχει ένα νομικό κενό (στοίχημα πως τώρα θα βγει ο Hastaroth και θα μου ποστάρει σε σχόλιο τον σχετικό κανονισμό...)! Ακριβώς όμως αυτό το κενό δημιουργεί εκείνη την ώρα μια διελκυστίνδα ανάμεσα στην εταιρία και τον πελάτη με παρακάλια...παζάρια...και πληρωμή κατά περίπτωση. Όλα αυτά εξαρτώμενα βέβαια από το μέγεθος της εταιρίας! Αντε πες όχι στη Lufthansa…Γενικά αυτή η ιστορία ανήκει σε αυτό που λένε ψιλά γράμματα!

Στην Ελλάδα μπορεί να πληρώνω τα διόδια της Αττικής Οδού κάθε πρωί σα το κορόιδο «για να μη μπλέκουμε πρωινιάτικα» αλλά εκεί με έπιασε η μαλακία μου και λυπήθηκα τα 200ευρω (που θα τα χρέωνα στην εταιρία στο κάτω-κάτω) και αποφάσισα να στήσω καβγά! Και φυσικά να μπλέξω!

Διαμαρτυρήθηκα πως ενω ταξιδεύω πάντα με το ίδιο βάρος πάνω-κάτω  πρώτη φορά με χρεώνουν (μέγα ψέμα αυτό διότι αυτή τη φορά το είχα παρακάνει με τα ψώνια)! Ο κινέζος στον γκισέ μετά από τις πρώτες αντιρρήσεις μου, μου προτείνει την ιδέα «να ανοίξω τις βαλίτσες και αν θέλω να αφήσω κάποια πράγματα εκεί». Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να αφήσω μπροστά στο γκισέ του ότι άπλυτο έφερνα πίσω να δούμε αν θα ξαναέλεγε μαλακίες με τόση ευκολία...

Ο διάλογος κατέληξε σε καβγά, όπως αρμόζει όταν διαμαρτύρεται ένας Ελληναράς στο εξωτερικό, με τον υπάλληλο να μου λέει «δεν με νοιάζει» και μένα να ζητάω τον προϊστάμενο του (ακολούθησα δηλαδή την ίδια τακτική με τους καβγάδες που κάνουμε στο ΙΚΑ, στην εφορία, στα ΚΕΠ κτλ... ). Σε αντίθεση με το ΙΚΑ εκεί υπήρχε προϊστάμενος...ένας τύπος Τούρκος μάλλον, αν κρίνω από τα τρία λάμδα στην αρχή της λέξης luggage αλλά και από την πρώτη του κουβέντα...  

-          Να τα κάνουμε 140ευρω να τελειώνουμε;

Εγώ βέβαια είχα πει τόσα με τον υπάλληλο που δε γινόταν τώρα να κάνω την πάπια επειδή μου κάνανε έκπτωση...

-          οχι...

-          Να πούμε 100ευρω; Δε μπορώ να πάω παρακάτω μάνα μου ...δε βγαίνω!

Κουβέντα στη κουβέντα μαζεύονται και κάτι άλλοι υπάλληλοι...κάναμε πηγαδάκι ... ακούστηκαν εκατέρωθεν κάτι φωνές... τσούπ! Securitαδες!

Επόμενο πλάνο στο δωματιάκι της ασφάλειας αεροδρομίου παρέα με τον Τούρκο... μη φανταστείτε το εξπρές του μεσονυχτίου...ήρεμα πράγματα...  Ενημερωθήκαμε πόσο σημαντική είναι η εικόνα του αεροδρομίου και ότι οι Ελληνο-Τουρκικές παπάτζες μας τους αφήνουν αδιάφορους!

Επειδή κανείς δεν ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ημέρας του εκεί μέσα, ο Τούρκος έλειψε για 5 λεπτά και επέστρεψε με τα εισιτήρια...

-          καλό σας ταξίδι...

-          θα μου λείψεις...

Όσοι ήλπιζαν ότι  δε θα καταφέρω να γυρίσω πίσω και θα χάσω το πάρτι των γενεθλίων μου, στέλνοντας σεισμούς, ραδιενέργειες και ορδές αιμοβόρων Τούρκων στο δρόμο μου... ας προσπαθήσουν περισσότερο την επόμενη φορά...

Τώρα που είπα ραδιενέργεια...για κάποιο περίεργο λόγο όταν μπαίνω στη κουζίνα παίρνει μπροστά το μίξερ μόνο του...αλλά έχω αποφασίσει να μην ανησυχήσω προς το παρόν...

Αν προσπαθήσεις να μάθεις κάποιες απλές φράσεις στα Κινέζικα ,για να σταματήσεις να κάνεις σαν αυτιστικός κάθε φορά που θες να παραγγείλεις ένα μπουκάλι νερό, θα περάσεις από τρία στάδια.

Α) θα νομίζεις ότι δεν τα καταφέρνεις γιατί δεν προσπαθείς αρκετά... (και θα ξαναπροσπαθήσεις...)

Β) θα νομίζεις ότι δεν στο εξήγησαν καλά...(και θα ξαναρωτήσεις...)

Γ) θα καταλήξεις ότι οι Κινέζοι τα καταφέρνουν γιατί έχουν κάποιο γονίδιο που λείπει από τους Ευρωπαίους (και θα τα παρατήσεις...)

Η αλήθεια είναι αλλού...

Υπάρχουν 33.000 ιδεογράμματα στη γλώσσα τους (κάποιος είχε πολύ ελεύθερο χρόνο...) τα οποία ανάλογα με τη θέση τους ανάμεσα σε άλλα μπορεί να αλλάξουν το δικό τους  νόημα αλλά και των υπολοίπων...

Το ενδιαφέρον είναι πως όλα αυτά τα ιδεογράμματα φτιάχνουν λέξεις που κατά 90% είναι δισύλλαβες (σπάνια τρισύλλαβες). Αυτό ικανοποιεί την ανάγκη να είναι ευκολότερες αφού με τόσους πολλούς συνδυασμούς θα ήταν αδύνατον η γλώσσα αυτή να στηρίζεται στην  ερμηνεία ή στην ετοιμολογία... οπότε η επιλογή ήταν η αποστήθιση και αυτό ακριβώς συμβαίνει!!!

Οι Κινέζοι βέβαια δεν αποστηθίζουν τόσους πολλούς χαρακτήρες...αλλά ούτε και λίγους...

Για να τα βγάλεις πέρα στην καθημερινότητά σου θα πρέπει να ξέρεις τουλάχιστον 3.000 από αυτά τα σύμβολα και όταν τα πράγματα πάνε στον προφορικό λόγο τότε έχεις να κάνεις και με τονισμούς στην προφορά και διαλέκτους (Cantonese, Mandarin etc)

Κι όμως μέσα σε 33.000 χαρακτήρες κανείς δε μπήκε στον κόπο να προσθέσει έναν που να λέει ΟΧΙ! Δεν υπάρχει λέξη στα κινέζικα που να σημαίνει ΟΧΙ! Υπάρχουν βέβαια λέξεις για να αρνηθείς...στην πραγματικότητα όμως σημαίνουν... «δε νομίζω...», «ίσως κάποια άλλη στιγμή...», « μπορεί αργότερα...», «δε το χρειάζομαι...» κτλ, αλλά  ενα απλό, ξερό ΟΧΙ δεν υπάρχει! Καταλήγουμε λοιπόν ότι  οι Ασιάτισες δεν είναι «εύκολες»...απλά δεν υπάρχει τρόπος να πουν όχι...σαφώς πρόκειται για παρεξήγηση και αδίκως οι δικές μας τις λένε πουτανάκια...

Μέσα σε όλο αυτό το χάος έβγαλα το συμπέρασμα ότι ο μεγάλος φιλόσοφος δεν λεγόταν στην πραγματικότητα Κομφούκιος αλλά Κονφιούζιος (Confusious) και τελικά το κληροδότημα του θα έπρεπε να ονομάζεται Confusionism! Δεν γίνεται να κάνεις κάτι τόσο πολύπλοκο αν δεν το θέλεις πραγματικά...

Όταν βέβαια χρησιμοποιείς τόσο χώρο στο «σκληρό» σου για να διαβάσεις μια εφημερίδα δε μένει και πολύς χώρος ελεύθερος για τα υπόλοιπα!

Οι Κινέζοι έχουν αυτή την έλλειψη σύνθετης σκέψης και δημιουργικότητας γενικότερα (εκτός και αν το μπαρούτι, ο χαρταετός και το Kung fu είναι μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα και δεν το καταλαβαίνω εγω... ), δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα 1.3 δις άνθρωποι το μόνο που κάνουν είναι να γεμίζουν τον πλανήτη καυσαέρια και αντιγραφές. Τα λεφτά δεν είναι απαραίτητα και μυαλό...άλλωστε πολύ συχνά θα ακούσεις τη φράση «αν υπάρχει ένα πρόβλημα στην ανατολή, υπάρχει μία λύση στη δύση».

Κατά τα άλλα οι μέρες περνάνε απολαμβάνοντας  το πλεονέκτημα να δουλεύω μαζί με ανθρώπους που δε μιλάνε την ίδια γλώσσα με εμένα. Έτσι μπορώ άνετα να ρίξω ένα πρωινό «καντηλάκι» όταν κολλάει το PC μου ή ένα αναζωογονητικό «γαμωσταυρίδι» μετά από κάποιο κουραστικό meeting. Επίσης μπορώ όταν μου ζητάνε κάτι να λέω κατάμουτρα «στα παπάρια μου» και μετά να λέω στα αγγλικά ότι «θα το κοιτάξω...» (που όλοι οι Έλληνες ξέρουμε ότι σημαίνει ακριβώς το ίδιο...)

Τα σχέδια μου να μαγειρεύω ναυάγησαν, καθώς το μόνο που δεν ήθελα ανάμεσα σε ατέλειωτες ώρες γραφείου και ταξιδιών ήταν να έχω και άπλυτα στο νεροχύτη... (τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι έχω αφήσει κάτι ποτήρια άπλυτα στο σπίτι μου στην Αθήνα...δε νομίζω...είμαι σίγουρος... ). Άλλωστε είναι τόσο φτηνό το φαγητό εδώ που δεν αξίζει να μπαίνεις στον κόπο σπίτι σου... με 4-5 ευρώ θα φας μια χαρά σε ένα εστιατόριο... Κινέζικο! Γιατί αν σε πιάσει η νοσταλγία και βρεις το ένα από τα δύο ελληνικά μαγαζιά στην Shanghai για να φας γύρο, σαν την αφεντιά μου, τότε την όρεξή σου θα την πληρώσεις φιλαράκι...

Ακολουθεί διάλογος με πραγματικές τιμές... (σε ευρώ για να μην μπερδεύεστε...)

-          Δύο πίτα γύρο...

-          13 ευρώ !!!

-          13 ευρώ δύο σουβλάκια;;; Ποιος τα τυλίγει μεγάλε... ο τελευταίος αυτοκράτορας;

-          6,5 το ένα... (και μου δείχνει τον τιμοκατάλογο...) θέλετε κάτι άλλο;

-          Θα ήθελα να μπω συνέταιρος...

Έχω καταλάβει πως για όσους κάνουν συχνά αεροπορικά ταξίδια υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει πως «αν χάσεις τη βαλίτσα σου, τότε σίγουρα θα έχει πάει σε κάποιο μέρος καλύτερο από αυτό που πας εσύ».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δικιά μου πριν φτάσει στη Shanghai, έκανε μια ωραιότατη βόλτα από τη Σιγκαπούρη και μου ήρθε την επόμενη μέρα καμαρωτή και ηλιοκαμένη.  Την προηγούμενη φορά που μου συνέβη αυτό ήταν πριν 4 χρόνια πηγαίνοντας στη Νορβηγία και τότε ,αν θυμάμαι καλά, η βαλίτσα μου πήγε στη Βαρκελώνη. Αν λοιπόν χαθείς καλύτερα να είσαι βαλίτσα...

Προχωρώ...Από το Ε. Βενιζέλος μέχρι το Κεμάλ Ατατούρκ (για το transit ) ήταν 55 λεπτά...Όταν έφτασα στη Κίνα όμως για να βγω από το αεροδρόμιο έκανα μιάμιση ώρα!!! Οι κινέζοι δοκιμάζουν ένα καινούριο σύστημα αυτόματης αναγνώρισης προσώπων στο immigration το οποίο δημιουργεί ουρές μεγαλύτερες από αυτές που έχει ο Βερόπουλος στα τυριά κάθε Σάββατο!

Ο εκνευρισμός ήταν γενικότερα έκδηλος και λογικό μετα από 12 ώρες στο αεροπλάνο να ακούς στις ουρές καντήλια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου (διασκεδάζω πάρα πολύ με αυτά... ειδικά όταν βρίζουν Γερμανοί). Άκουγα και κάτι Ελληνικά από μπροστά... «τελείωνε Τσάκι Τσάν», «θα πάει μακριά το παραμύθι φιλαράκο;» , και άλλα τέτοια γεμάτα Ελληνικό αθάνατο πνεύμα.

Το ίδιο απόγευμα έπρεπε να πάω στα μαγαζιά με μια κινέζα για τα απαραίτητα για το διαμέρισμα το οποίο δεν είχε μέσα ούτε πιρούνι (ούτε τώρα έχει...μεγάλη ιστορία....). Εγώ που νόμιζα ότι τα ψώνια είναι ταλαιπωρία όταν πηγαίνεις με Ελληνίδα ομολογώ ότι έκανα λάθος! Χίλιες φορές να πήγαινα μόνος μου, θα είχα τελειώσει σε μισή ώρα! Διαλέγαμε σεντόνια λες και τα θέλαμε για το γάμο μας...  «τι χρώμα το θες;», «βαμβακερό ή μάλλινο;»,«τι σχέδιο να έχουν;»...

Πάρε μαρή ένα σεντόνι να πάω να ξεραθώ!!!

Στο κάτω – κάτω η Ελληνίδα καταλαβαίνει όταν αρχίσεις να κοιτάς το ταβάνι στο super market ότι πρέπει να κάνει γρήγορα... η κινέζες χαμπάρι!

To διαμέρισμα είναι μέσα σε ένα συγκρότημα που θυμίζει λίγο ολυμπιακό χωριό...έχει τα δικά του σχολεία... πάρκα...μαγαζιά κτλ... μπήκα προχθές σε ένα από τα super market που είναι δίπλα...γύρισα 20 λεπτά...μόνο ψωμί και σαλάμι κατάφερα να πάρω... τα υπόλοιπα δε ήξερα τί ήταν, τυρί δε βρήκα! Με βλέπω να πέφτω πάλι στην ανάγκη της κινέζας...

Το γραφείο είναι περίπου δύο τετράγωνα πιο κάτω μικρό σχετικά αλλά έχει ωραία θέα... (φώτο)!!!

Η διαφορά του να έρθεις εδώ για μια εβδομάδα (όπως έκανα ως τώρα) από το να έρθεις για ένα μήνα, είναι ότι δε θεωρείσαι φιλοξενούμενος, δε σε έχουν όλοι μέρα από το χεράκι και κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις μόνος σου.

Όπως ας πούμε να πας σε ένα εστιατόριο και να παραγγείλεις μόνος σου (προς το παρόν παραγγέλνω στην τύχη και έχω φάει άπειρες μαλακίες), να μπεις στο μετρό (όπως μπήκα, βγήκα κιόλας.... και πήρα ταξί) ή να ανοίξεις ένα λογαριασμό σε μια κινέζικη τράπεζα (επιστρατεύθηκε μέχρι και ο σεκιουριτάς για να ανοίξω ένα λογαριασμό και στην κάρτα που πήρα έχει επάνω ένα κουνελάκι... επετειακή κάρτα καθώς διανύομε τη κινέζικη χρονιά που κουνελιού...λαγού... δεν με νοιάζει).

Παρόλα αυτά όσο περνάνε οι μέρες τα απλά που έμοιαζαν πολύπλοκα γίνονται σιγά-σιγά και πάλι απλά και το μυαλό συγκεντρώνεται σε σημαντικότερα πράγματα...

Και φυσικά είναι πάντα ωραίο να βλέπεις ότι οι Κινέζοι συνεργάτες σου απέκτησαν και χιούμορ...

-          Hi Wang…nice to see you again…

-          Hi Nikos… Saolin hair cut???

H εταιρία που γεννήθηκε στην Κίνα πριν από ένα χρόνο περίπου, με χαρές και πανηγύρια, μας έβαλε σε ένα δρόμο που τον περπατήσαμε με πολύ άγχος και μεγάλη προσπάθεια!

Δε το αφήσαμε όμως ούτε μια μέρα...

Το μέγεθος της Κινέζικης οικονομίας για το 2010 ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο ξεπερνώντας την Ιαπωνία η οποία ήταν σε αυτή τη θέση από τα τέλη του 60’. Το κινέζικο καθεστώς μπορεί να μην είναι ευέλικτο και εξωστρεφές αλλά το μέγεθος και η δυναμική της οικονομίας του το κρατάνε μακριά από την τύχη που είχαν παρόμοια καθεστώτα στο παρελθόν.

Όταν οι χώρες (μικρές και μεγάλες) προσπαθούν να γεμίσουν τα ταμεία τους με εξαγωγές, η Κίνα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Στρέφεται στην εσωτερική της αγορά, στα νοικοκυριά της, στους επιχειρηματίες της και στις δικές της τράπεζες. To ενάμισι δις των κινέζων, είναι πολύ μεγαλύτερη αγορά από αυτή που θα μπορούσε να κυνηγήσει η Κίνα με τις εξαγωγές της, έχοντας φυσικά συνεχώς και το άγχος της εξάρτησης.

Αν λοιπόν ήταν να προσπαθήσουμε κάπου θα προσπαθούσαμε εκεί...

Ξεκινώντας  το Δεκέμβρη του 2009, δεν περίμενε κανείς πως το Φλεβάρη του 2011 θα είχαμε το δικό μας διαμέρισμα στη Shanghai (φώτο από την είσοδο του συγκροτήματος... από το εσωτερικό θα σας ποστάρω μόλις πάω και το συμμαζέψω λίγο).Κανείς δεν περίμενε επίσης ότι θα έφτιαχνα βαλίτσες για 30 μέρες.

Όλο αυτό τον καιρό καθένας μας κουβάλησε ένα μικρό κομμάτι στην πλάτη του, το μυαλό δεν άδειαζε ποτέ και τα νούμερα μας έκαναν παρέα ακόμα και στο σπίτι, στο σινεμά, στην εκδρομή... κάτι τέτοιες στιγμές εκτιμάς και τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου.

Μπορεί να μη πέρασαν εύκολα αυτοί οι μήνες σημασία όμως δεν έχει αν πέσεις, αλλά αν σταθείς τελικά όρθιος ή όχι. Το καμάρι μας στάθηκε στα πόδια του...μεγάλωσε και έφτιαξε δικό του σπίτι...

Από το Dalian μέχρι το Guangzhou (θα τα βρείτε στο χάρτη, παραλιακά), είναι περίπου 2.000km, βάζοντας και τις παρακάμψεις για ενδιάμεσους προορισμούς θα ξεπεράσουμε τα 4.500km.Και τα Σαββατοκύριακα πάλι πίσω στη Shanghai. Όρεξη να έχεις δηλαδή για δρόμους και αεροδρόμια...

Κοιτάω τη βαλίτσα... τί να πάρεις και τί να αφήσεις για 30 μέρες, ότι και να πάρεις σίγουρα κάτι θα σου λείψει...Πως να πάρεις μαζί σου τα πρωινά της Κυριακής... τη μυρωδιά από το τζάκι ή τα βράδια της Τετάρτης με τα παιδιά στο ίδιο πάντα μαγαζί...

Λοιπόν....45 τετραγωνικά δεν τα λες παλάτι... αλλά όποιος θέλει να μείνει στο σπίτι, στη Shanghai, μετά της 22/3 που θα επιστρέψω, να μου στείλει ΠΜ...εξαιρούνται οι μέρες κοντά στο Πάσχα διότι είναι ήδη κλεισμένο. Φωτογραφίες θα σας στείλω από εκεί... (να το βάλω αυτό και στο topic “προσφορές για τα μέλη»;)

Στη φώτο ο κούταβος όταν του είπα ότι θα λείψω ένα μήνα... ( την ίδια φάτσα ακριβώς είχε και ο μπόμπιρας... )

Το Αμβούργο φέτος ήταν πιο όμορφο από κάθε άλλη φορά... ίσως γιατί ήταν πρώτη φορά ηλιόλουστο και ζεστό... ίσως γιατί μετά από έξι χρόνια είναι πια πιο οικείο..!!!

Πάνω από  80.000 άνθρωποι ,συγκεντρωμένοι στη πόλη, από όλο τον κόσμο για 7 μέρες. Η δικαιολογία είναι business αλλά αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως το Αμβούργο για μια εβδομάδα ζει μεγάλες δόξες με after party, γεμάτα εστιατόρια, bar κτλ... (και η Reeperbahn που βουλιάζει φυσικά... )

Μπορείς να τους ξεχωρίσεις παντού... θα φοράνε σκούρο κοστούμι, γραβάτα και συνήθως κυκλοφορούν δύο –τρεις μαζί.

Αν δεν ξέρεις το δρόμο για το Messehallen αρκεί να ακολουθήσεις ένα κοστούμι... το μετρό φοράει τα καλά του ενώ τα εστιατόρια κάθε απόγευμα θυμίζουν meeting rooms.

Τα διπλανά κοστούμια θα σε χαιρετίσουν...θα αλλάξουν κάρτες μαζί σου και πιθανότατα τα επόμενα ποτά θα τα παραγγείλετε μαζί...

Χιλιάδες άνθρωποι που η δουλειά τους ενώνει τόσο πολύ, κάνοντας την εθνικότητα και τη γλώσσα τους πολύ μικρά εμπόδια για να τους εμποδίσουν να γίνουν μια παρέα μετά από μερικές μπίρες... (αυτά πλήρωσα και γω και τη δεύτερη μέρα ένας Καλιφορνέζος μου έφαγε το μισό κεμπάπ μέσα σε ένα Ελληνικό μαγαζί...)

-          σου άρεσε Μπιουκάναν?

-          Excellent...

-          Θες να πάρεις ένα δικό σου?  

Το ότι θα έβλεπα και ‘γω μαζεμένους κάποιους από τους ανθρώπους που είχα γνωρίσει γυρίζοντας τον κόσμο τα τελευταία χρόνια μου καθάριζε λίγο το μυαλό από τα νούμερα και το άγχος...με κάποιους ήμασταν κάτι παραπάνω από συνεργάτες πια...

Οι ιστορίες ξεκινάνε συνήθως με έναν Αμερικάνο, έναν Γερμανό και έναν Έλληνα. Αυτή τη φορά όμως είχαμε έναν Έλληνα, έναν Ρώσσο , έναν Φιλανδό, δύο Κροάτες , έναν Ισπανό, έναν Πολωνό, ένα Δανό και φυσικά ένα Κινέζο (λέω «φυσικά» γιατί πλέον αυτά τα μαλακιστίρια είναι παντού)!

Ο Ρώσος τα είχε με τη διαφθορά , οι Κροάτες με τους Σλοβένους (πάλι), ο Δανός με την φορολογία τους κτλ...  ο καθένας είχε τον καημό του δηλαδή αλλά μετά από λίγη ώρα συμφωνήσαμε ότι ο στίχος «γαμάω την Αμερική – γαμάω και το ΝΑΤΟ» μας εκφράζει όλους έστω και για διαφορετικούς λόγους.

Συμφωνήσαμε επίσης ότι το ύφος των Γερμανών φέτος ήταν ελαφρά διαφορετικό (Ας πούμε σαν αυτό που παίρνεις όταν έχεις φάει ένα σκασμό και η θεία σου  προσπαθεί να σου ταΐσει με το ζόρι το ραβανί διότι «αυτό είναι φρούτο»). Τί να κάνουν και οι Γερμανοί? Δε θέλει και πολύ να την ψωνίσεις όταν έχεις το ταμείο.

Είναι εκείνες οι φορές λοιπόν που βλέπεις πόσο εύκολο είναι να επικοινωνήσουν μεταξύ τους τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, ειδικά όταν ανάμεσα τους είναι ένας Ρώσος που βγάζει τις βότκες από την τσάντα του όπως ο Sport Billy έβγαζε τα πέδιλα του σκι.

Το Γαλλικό Marseille είναι από τα καλύτερα εστιατόρια του είδους του, αλλά μετά το φαγητό ο Sergey ασφυκτιούσε. Επέμενε για ακόμα ένα ποτό με θέα όλη την πόλη εδώ και δεν είχε άδικο. Από εκεί έβλεπες ένα μεγάλο μέρος του Αμβούργου αλλά και το επιβλητικό Blohm+Voss , το ναυπηγείο που χτίστηκε το γνωστό (ελπίζω) Βismarck (foto).Το μόνο φάουλ η επιμονή του να πιούμε όόόόόλοι Pastis…μια κίτρινη Γαλλική μαλακία που θύμιζε ούζο με πορτοκαλάδα...

Μπήκα στο μετρό και τους άφησα να τραγουδάνε στην αποβάθρα το θέμα του «βιολιστή στη στέγη» έχοντας ήδη δώσει ραντεβού για την επόμενη χρονιά στην ίδια πόλη...

Μουρμούριζα τον ίδιο σκοπό στο τρένο...όταν έφτιαχνα τη βαλίτσα μου...αλλά και στο αεροπλάνο... παίρνοντας λίγο από το Αμβούργο πίσω στο γραφείο...

Από την πόρτα του ξενοδοχείου μέχρι το ταξί ήταν πέντε μέτρα, αλλά ήταν σαν να διασχίζεις κλίβανο! Να είσαι στο Dubai στη μέση ακριβώς του καλοκαιριού....έλα πες την αλήθεια... δεν το σκέφτηκες και πολύ αυτό όταν το αποφάσισες...

-          πόσους βαθμούς έχει σήμερα?

-          Επίσημα 46c αλλά στην πραγματικότητα περίπου 50c – 51c…

-          Τί θα πεί επίσημα και ανεπίσημα?

-          Αν η επίσημη ανακοίνωση είναι πανω από 50c η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει αργία... οπότε ανακοινώνουν λιγότερο!

-          Θερμόμετρα εσείς δεν έχετε?

-          Έχουμε... αλλά έχουμε και βασιλιά...αν ο βασιλιάς πει 46c, είναι 46c….

Αυτός ο βασιλιάς είναι ωραίος τύπος και όπως σε κάθε Άραβα, του αρέσουν τα μεγάλα , τα λαμπερά και οι υπερβολές...

Πριν απο λίγο καιρό εγκαινιάστηκε στο Dubai ένας ουρανοξύστης 828μέτρων (foto) που φαίνεται και από τον Υμηττό... οι πάντες ήξεραν ότι θα ονομαστεί Burj Dubai (o πύργος του Dubai) και οι κάτοικοι του εμιράτου (το Dubai δεν είναι χώρα αγαπητές μου φίλες...σας προλαβαίνω...είναι ένα από τα Ην. Αραβ. Εμιράτα....) ήταν περιχαρείς καθώς το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο θα είχε το όνομα του εμιράτου τους σε πείσμα των διπλανών εμιράτων!!! Στα εγκαίνια όμως ο βασιλεύς είχε άλλα σχέδια και αντί για το αναμενόμενο είπε... «βαφτίζεται το αποτέλεσμα της ακατανίκητης επιθυμίας μου για φιγούρα και σπατάλη....Burj Khalifa!!!» Συμπτωματικά αυτό είναι και το επώνυμό του....! Κάγκελο οι Dubaιανοί!

Ύστερα αμόλησε κάτι περιστέρια, απόλαυσε το Βασιλικό εμβατήριο “Who is your King baby” και το “Call me Highness”, μπήκε στην ασημένια Bentley και αντίο....

Αν ο Γιωργάκης εγκαινίαζε κανένα σταθμό Metro και τον ονόμαζε «Σταθμός Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου» θα κατέβαινε ο Άδωνης στα εγκαίνια με φουστανέλα και θα έπεφτε στις γραμμές...

Το 25% των εργαζομένων στο Dubai είναι Ινδοί... από low level εργάτες μέχρι managers… το υπόλοιπο 75% μοιράζεται σε πάνω από 100 εθνικότητες ... οι μόνοι που δεν δουλεύουν είναι οι ντόπιοι Άραβες οι οποίοι πούλησαν τις περιουσίες τους στους ξένους επενδυτές... πήραν αντιπαροχές ή επένδυσαν αλλού και τώρα κάνουν μεταπτυχιακό στο drifting με τα Cherokee ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες τους πάνε στη Βόρεια Ευρώπη μήπως και υποχωρήσει λίγο το μαύρισμα... το ποσοστό των ντόπιων εργαζομένων δεν πρέπει να ξεπερνά το 5%....

Την επόμενη μέρα κάτι δεν πήγαινε κάλα έξω...επιστροφή στη reception...

-          Ποιος παίζει έξω με την άμμο?

-          Κανείς! Έχουμε αμμοθύελλα...

-          Τί θα πει αυτό?

-          Αν έχετε πρόγραμμα για βόλτα ξεχάστε το... πηγαίνετε για σκί στο κλειστό χιονοδρομικό....

Αυτό το κλειστό χιονοδρομικό εντωμεταξύ πρέπει να σπαταλάει τόση ενέργεια για να λειτουργεί και να συντηρεί το χιόνι, όταν έξω βράζει το σύμπαν, που απο μόνο του πρέπει να επιβαρύνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου όσο η Πελοπόννησος ! 

Την τελευταία μέρα λύθηκε και το αιώνιο μυστήριο γιατί η TOYOTA έφτιαξε τα Land Cruiser (διότι για το Κολωνάκι είναι εξαιρετικά άβολα....)! Aυτά τα τεράστια Jeep, που είναι σα μικρά σπίτια, είναι το τέλειο παιχνίδι για τους βαριεστημένους Άραβες αλλά τελικά και για τους τουρίστες!!!

Σας παραλαμβάνουν από το ξενοδοχείο σας, κάνετε roller coaster στους αμμόλοφους και μετά όπως είστε καυλωμένοι από τη βόλτα ανεβαίνετε σε μια «γουρούνα» και κυνηγιέστε με την παρέα σας μέχρι να καταπιείτε τόση άμμο ώστε την επόμενη μέρα να χέζετε κάστρα!

Θα σας ταΐσουν, θα σας ποτίσουν και θα σας πάνε σε ένα ομοίωμα Αραβικού οικισμού μέσα στην έρημο από τον οποίο βέβαια δε θα λείπουν και τα μαγαζιά με τα απίστευτης κιτσαρίας σουβενίρ (συνήθως με καμήλες που αναβοσβήνουν...!) Όπως και να έχει είναι εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε αν βρεθείτε στο Dubai.  

Στο Βοnus Video τα εμιράτα του Dubai, της Sarja, του Jebel ali και του Ajman….Καθώς και ένας μάρτυρας λίγο πριν την επίθεση αυτοκτονίας στο μπουφέ με το πρωινό του ξενοδοχείου...

Τα ηχεία σας παρακαλώ...

Τη βαλίτσα μου από το προηγούμενο ταξίδι ούτε που μπήκα στο κόπο να την αδειάσω... δεν παραπονιέμαι κιόλας...

Θα προτιμούσα βέβαια να πάω στην Αίγυπτο γιατί ο καθένας έχει τα κολληματάκια του...

αλλά μπορώ να περιμένω(Και να συμβιβαστώ φυσικά με την πρώτη φώτο... )

Θα μου πεις ο κόσμος παει το καλοκαίρι στη δροσιά... σωστό... το έχω κανονίσει και αυτό αλλά τον Αύγουστο....άλλωστε είναι γνωστό σε όλο τον πλανήτη ότι το Dubai έχει και χιονοδρομικό...  

Τα φιλιά μου ... τα λέμε σε 10 μέρες...

Στη μουντιαλική Κορέα δεν είχαν αλλάξει και πολλά μετά απο τρία χρόνια, εκτός από το γεγονός ότι τώρα πια το ευρωπαϊκό μου κινητό λειτουργούσε κανονικά. Όσοι είχαν ταξιδέψει παλιότερα θα θυμούνται πως η παραμονή τους στη χώρα των «κόκκινων διαβόλων» ισοδυναμούσε με στέρηση κινητού καθώς η διαφορετική κωδικοποίηση του σήματος στη χώρα τα καθιστούσε άχρηστα!

H Αμερικανολατρεία τους καλά κρατεί κατατάσσοντας στο Baseball μαζί με το Golf τα πιο δημοφιλή αθλήματα και γεμίζοντας τους δρόμους με αντιγραφές προεδρικών limo με φιμέ τζάμια και ονόματα μοντέλων όπως “Hyundai President” , “Daewoo Dark Limo” κτλ... 

Στο Busan των τεσσάρων εκατομμυρίων όμως το μόνο πράγμα που εξακολουθεί να κινείται σε ώρες αιχμής, έστω αργά και νωχελικά, είναι ο ποταμός Nantong. Αν έχεις την ατυχία να βρεθείς  μέσα σε κάποιο Hyundai το πρωί, αργά το απόγευμα ή νωρίς το βράδυ τότε θα καταλάβεις το πραγματικό όφελος της διδασκαλίας του ΖΕΝ...

Οι Κορεάτες είναι ανυπόμονοι...

-          Έχουμε το γρηγορότερο Internet στον πλανήτη...

-          Για να μην crashάρει το youporn?

-          Γιατί δεν μας αρέσει να περιμένουμε!!!

Με αυτή την πόλη  όμως δεν τα κατάφεραν... έφτιαξαν δεκάδες κόμβους, γέφυρες και τούνελ αλλά το παλιό ψαροχώρι δεν έγινε ποτέ σύγχρονη μητρόπολη.

Στο Busan παρόλα αυτά, αλλά και στο απέναντι νησί Geoje, χτυπάει σήμερα η καρδία στης Ν. Κορέας. Όταν αυτή η καρδιά αλλάζει ρυθμό  τότε αλλάζουν και τα παγκόσμια ναυτιλιακά δεδομένα. Το «order book» των Κορεάτικων ναυπηγείων μπορεί να επηρεάσει τις τιμές των ναύλων και κατά συνέπεια την τιμή εκατοντάδων διακινούμενων προϊόντων ... η Κορεάτικη πεταλούδα φτερουγίζει λοιπόν και ο αγαπημένος σας καφές ακριβαίνει...

Η χώρα με τις περισσότερες ναυπηγήσεις πλοίων στον πλανήτη μπορεί να αισθάνεται την ανάσα των Κινέζων στο σβέρκο της αλλά η ποιοτικής της υπεροχή της επιτρέπει να είναι ακόμα υπεροπτική με τους πελάτες της. Τα προηγούμενα 5 χρόνια μάλιστα οι πλοιοκτήτες έκαναν ουρές για να διαπραγματευτούν νέα συμβόλαια... τότε αν κάποιος από τους εφοπλιστές διαμαρτυρόταν για κάτι που δε του άρεσε κατά τη διάρκεια της κατασκευής του πλοίου του, η απάντηση που έπαιρνε ήταν αστεία... αλλά φανέρωνε το μέγεθος της ζήτησης...

- αν δε σου αρέσει άστο... θα το πάρει ο επόμενος... 

Η πρόκριση της Εθνικής τους ομάδας στους «16» του μουντιάλ ήταν ακόμα μια επιβεβαίωση για αυτούς αλλά και μια ευκαιρία για πανηγύρια…

-          Είχα πάει παλιά στα Heundae… εκεί να πάμε παιδιά...

-          Τώρα θα πας στα Jinhae …

Mαζευτήκαμε καμιά δεκαριά και αρχίσαμε πίνοντας Σόουντζου με σκοπό να γίνουμε γιόγκι....

Και επειδή ο νόμος του Μέρφι είναι ανελέητος (και φυσικά βουνό με βουνό δε σμίγει) μέσα στο μαγαζί έχοντας καταναλώσει τα εθνικά αποθέματα αλκοόλ, πέφτω πάνω σε έναν Φιλανδό που ήταν το τελευταίο άτομο που θα ήθελα να με δει εκείνη την ώρα... (εντάξει...το προτελευταίο...)

-          Νίκος?

(σιγά μη θυμόμουν το όνομά του εγώ εκείνη την ώρα ... οπότε είπα να δοκιμάσω κάτι δημοφιλές στη Σκανδιναβία...)

-          Νίλς Χόλγκερσον?

-          Stefan…

-          Ναι...Πως απο δω? Έχουμε εκκρεμότητες το ξέρω ... θα σου στείλω mail... δεν ήταν φοβερό το γκολ του Σαλπιγγίδη? Salpiggidis Goal?

Φρόντισα να μη ξαναπάω τουαλέτα μέχρι το τέλος της βραδιάς και ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Το τελευταίο απόγευμα μου λένε...

-          θα έρθεις το βράδυ στα γενέθλια του Han?

-          Που?

-          Στο τάδε μαγαζί...

Γενέθλιά σε μαγαζί...υποψιάζομαι παρεκτροπές και δέχομαι ευχαρίστως αλλά η ζωή μου είχε άλλα φυλαγμένα...

Το πάρτι δεν ήταν του Han ... αλλά της κόρης του που γινόταν ενός έτους (φώτο)... δηλαδή μπαμπάδες...μαμάδες... θείες....και αμέτρητα μωρά!!!! Τρομερό ξεφάντωμα με παιδικά τραγούδια, κλόουν και γω παίζω πέτρα-ψαλίδι-μολύβι-χαρτί με τον μικρό Yoon! Λίγο αργότερα ήρθε το τέλος μου...

-          Σου φέραμε μια στολή να ντυθείς χαρούμενος δράκος!

-          Τι άλλο θα κάνω δηλαδή για αυτή τη γαμω-εταιρία??????

Στο τέλος κέρδισα και μια γουρουνοκεφαλή που είναι και θήκη για πιρούνια...

Videaki Bonus από το ταξίδι...

Λίγο πριν την προσγείωση στη Σλοβενική πρωτεύουσα η πληροφορία στα monitors στην καμπίνα των επιβατών έλεγε Destination Temperature -8…

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή θυμήθηκα πως η βαλίτσα μου είχε ελλείψεις αλλά αποφάσισα να στεναχωρηθώ αργότερα.

Συγκεκριμένα αποφάσισα να εκφράσω τη στεναχώρια μου με ελαφρύ τρίξιμο των δοντιών κατά τη διαδρομή απ’o την πόρτα του αεροδρομίου στο σημείο που είχε παρκάρει ο ντόπιος συνεργάτης...

-          Κασκόλ δεν πήρες Νίκος?

-          Δεν πήρα...

-          Γάντια?

-          Δεν πήρα ούτε γάντια...

-          Μπότες?

-          Ούτε μπότες πήρα

-          Ε τί πήρες?

-          Φόρα και ήρθα... δε με χέζεις Σλόμπονταν?

Η Ljubljana έχει 300.000 κατοίκους και δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από της υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αυτού του οικονομικού επιπέδου. Το Euro βέβαια τους φέρνει κάθε μέρα πιο κοντά στις ευκαιρίες για ευρωπαϊκές business μα ο δρόμος είναι μακρύς και η εποχή μάλλον ακατάλληλη.

Παντού ξεπηδούν εμπορικά κέντρα και entertainment centers αλλά υπάρχει ακόμα η πολεοδομική και αρχιτεκτονική κατάθλιψη η οποία ,για τον Έλληνα τουλάχιστον, κάνει το σκηνικό ελαφρώς ανεπιθύμητο... Η παλιά πόλη σε αποζημιώνει (foto με αυγουλάκι ) αλλά δεν μπορείς να είσαι για πάντα τουρίστας...

Στη διαδρομή προς το κέντρο ενημερώθηκα...

-          Το βράδυ περιμένουμε χιόνι...

‘Οταν λένε σε αυτά τα μέρη ότι περιμένουν χιόνι δεν εννοούν «στα ορεινά και κατά τόπους στα πεδινά» για 2-3 ώρες... εννοούν ότι θα χιονίσει μέχρι να φτάσει το χιόνί στο λαιμό σου... αυτό βέβαια το μαθαίνεις κατόπιν εορτής...

το μεσημέρι της επόμενης μέρας ο καιρός αρχίζει να με ανησυχεί, αλλά οι ντόπιοι μου λένε για τον θερμαινόμενο διάδρομο του αεροδρομίου και σπεύδω να καθησυχάσω τους αναμένοντες στην πατρίδα...

-          δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ...

-          υπάρχει όμως εδώ...

-          ???

-          ΑΠΕΡΓΙΑ! Το κλείσαμε το κομμωτήριο...

Η συγκεκριμένη απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας έκανε μπουρδέλο όλο το πρόγραμμα πτήσεων της Ευρώπης...  όχι μόνο έμειναν στην Ελλάδα αεροπλάνα που οι εταιρίες χρειάζονταν για άλλες πτήσεις αλλά εγκλωβίστηκαν εδώ και πληρώματα που έπρέπε να πετάξουν αλλού. Εν συντομία αν ήθελες να πετάξεις από τις Βρυξέλλες στο Λονδίνο μπορεί να είχες τρεις ώρες καθυστέρηση επειδή κάποιο αεροπλάνο δεν μπορεί να φύγει από την Αθήνα…  Είναι από εκείνες τις στιγμές που αισθάνεσαι τόσο όμορφα που είσαι Έλληνας και η ψυχή σου ξεχειλίζει από αγάπη και πίστη στο έθνος.

Φροντιστές εδάφους και αεροσυνοδοί τα λένε όοοοολα αυτά στον κόσμο και φυσικά η περήφανη Ελλάς είναι το μόνο θέμα συζήτησης σε όλα τα αεροδρόμια της Ευρώπης ... 

Όπως λέει και ο Audio η Ελλάδα θα γκρεμίσει σύντομα άλλη μια «αυτοκρατορία» την Ευρωπαϊκή Ένωση...

Κατά τη διάρκεια της πτήσης  Ζυρίχη – Αθήνα ο πιλότος ενημερώνει ότι η καθυστέρηση οφείλεται στο ότι το FIR Αθηνών ήταν κλειστό, χωρίς να αναφέρει κάτι για απεργία. Ένας τύπος που καθόταν δίπλα μου και έχει καταλάβει ότι είμαι Έλληνας (έκανα φασαρία με κάτι άλλους που βρήκα εκεί...) με ρωτάει...

-          Why your air space is closed?

-          We are at war with the Turks !

-          !!!

-          Do not worry sir, Liakopoulos confirms that this will be a very important moment in our history. You are lucky to be present!!!  

Όταν γεννιέται μια εταιρία έχεις την αγωνία πως θα ξεκινήσει ... πως θα προχωρήσει... κι αν είσαι αρκετά καλός για να τη μεγαλώσεις σωστά... ίσως το ίδιο να νιώθεις και όταν κάνεις ένα παιδί... ίσως όχι....

Από την άλλη βέβαια όταν πεθαίνει μια εταιρία, καλό θα είναι να προσέχεις που στέκεσαι μη πέσει επάνω σου. Τουλάχιστον να έχεις κάποιον άλλο να βάλεις μπροστά αν είναι να σε «πάρει η μπάλα».

Τα δικά μας γεννητούρια τα γιορτάσαμε και με το παραπάνω (foto με το αυγουλάκι) .

Κρίνοντας από την ώρα που αποφάσισα να το ποστάρω αυτό (εδω είναι 03:00) είναι πασιφανές ότι το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να παλέψω τελικά είναι το γαμημένο jet lag και έχω κάνει πάλι τη νύχτα – μέρα...

Έχω δοκιμάσει τα πάντα... ακόμα και να ΞΑΠΛΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ (αυτό το άκουσα σαν συμβουλή....πως δε το είχα σκεφτεί μόνος μου...)

-          κάνε ένα μπάνιο...

-          έκανα...έχει φύγει το λάδι της νονάς μου...με τις ώρες κάθομαι....

-          πιες ένα χαμομήλι...

-          που να το βρω το χαμομήλι τώρα ... δεν είμαι στο χωριό σου ... στη Κίνα είμαι... ήπια τσάι

-          μαλακία έκανες έχει καφεΐνη...

-          α!

Δε μου έφτανε η ταλαιπωρία με τη Lufthansa (πόσο κάνει να βάλετε από μια τηλεόραση στα ρημάδια σας να μη κοιτάω από το παράθυρο 12 ώρες?) δε μπορώ να κλείσω και μάτι!   

 Εσωτερικές ειδήσεις...

Οι Κινέζοι θέλουν να λένε “the world’s Shanghai” ( η Σαγκάη του κόσμου) και όχι "China’s Shanghai" (η Σαγκάη της Κίνας) ! Αποκαλούν τώρα πια τη χώρα τους “the world’s factory” και ο στόχος είναι η φράση “made in China” να αντικατασταθεί σύντομα με το “made by China” πως δηλαδή όλο αυτό που κρατάς  είναι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από Κινέζικα χέρια. Το νόημα με λίγα λόγια είναι να μην εισάγεται τίποτα! όσο τρομακτικό και να ακούγεται το έχουν ήδη καταφέρει σε μεγάλο βαθμό.

Για τη Shanghai τα είχα πει και πέρυσι... δεν έχουν αλλάξει και πολλά... απίστευτοι ρυθμοί εργασίας, χωρίς ωράριο, χωρίς Σαββάτα ή Κυριακές (εργασιακός μεσαίωνας...) Μαλάκας είσαι να πας να κάνεις αλλού εταιρία ?

Αν βαριέσαι υπάρχουν ένα εκατομμύριο πράγματα να κάνεις 24/7 αρκεί να ξέρεις σε ποιο στενό να στρίψεις, πράγμα όχι τόσο απλό διότι μια από της ιδιομορφίες της Κινέζικης γλώσσας είναι και η δυσκολία που δημιουργεί σε αυτούς που τη μιλάνε να καταλάβουν ο ένας που είναι ο άλλος!

Ένας ταξιτζής λοιπόν που δε ξέρει το μέρος που θέλεις να πας είναι τόσο δύσκολο να βρει το δρόμο του (έστω και αν μιλάει στο τηλέφωνο με αυτόν που σε περιμένει) όσο δύσκολο είναι να προσανατολιστεί ένας δεξιός στη πλατεία του Κορυδαλλού. 

Στα «τέτοια σου» όμως... μισή ώρα στο ταξί, 2 ευρώ πληρώνεις στο τέλος... (το τηλέφωνο που πήραμε για οδηγίες κόστισε 5 φορές παραπάνω)

Λοιπόν αυτά προς το παρόν... πάω να κάνω ένα μπάνιο... να πιω ένα χαμομήλι... να μετρήσω πρόβατα...να βάλω στο κανάλι της τηλεόρασης Αndrea Βocelli ...  και άμα κοιμηθώ γράψτε μου... 

Πως έχω γίνει έτσι ρε γαμώτο...κάποτε διάβαζα δύο play lists του Δέοντα και κοιμόμουνα σα μωρό....

Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο απέφευγα αυτό το ταξίδι. Αυτή η χρηματοοικονομική μπομπονιέρα που μας έσκασε στο κεφάλι ήταν μοιραίο να μας κάνει άνω-κάτω...  αυτοί που την πλήρωσαν πιο πολύ από όλους ήταν οι Κινέζοι αντιπρόσωποι...  τα προγραμματισμένα ταξίδια στην Κίνα τα απέφευγα λοιπόν...

-          Γιατί δεν έρχεσαι Νίκο-san?

-          Έχω να κρεμάσω κάτι κάδρα...

Όσο Κινέζος να είσαι καταλαβαίνεις (?) κάποια στιγμή ότι σου λένε πίπες...

-          το Νοέμβριο πρέπει να έρθεις...

-          να έρθω...δε θα κάτσω πολύ όμως γιατί έχω κανονίσει...Θέλω να πάω και σε κάτι γενέθλια μωρέ...

έκανα επίσης το πρώτο μου ηλεκτρονικό check in αλλά μέχρι να κάτσω στη θέση μου δεν εμπιστεύομαι πως το έχω κάνει σωστα...

Από το πρωί που ήρθα στο γραφείο έχει παρελάσει το σύμπαν...

-          τι θα μας φέρεις?

-          Θετική ενέργεια...

-          Φέρε μου ένα σουβενίρ...

Πριν από αυτά τα ταξίδια αισθάνομαι σα τη Χαρούλα Πεπονάκη ....

Τρεις ώρες μέχρι Φραγκφούρτη και μετά άλλες 13 περίπου μέχρι Shanghai !!! έτσι να δοκιμαστούν ...τα νεύρα μας ...η μέση μας...το ipod…και το καινούριο μαξιλαράκι transformer που πήρα!

Κανονίστε να τα έχετε κάνει πουτάνα μέχρι να έρθω...

Θέλω να σας βρω όλους όρθιους Κατρίν (έχουμε γιορτή όταν γυρίσω)  

και έξω από τα Νοσοκομεία Duke (έχουμε ταξίδι).

Unick... έχω αφήσει στα χέρια σου το general arrangement.

Brizako … τώρα που ξέρουμε πότε ένας άντρας γίνεται ποιητής λέω να γυρίσω Σεφέρης!

Αφεντικό... εγώ το αποφάσισα και είμαι μέσα... άμα βρούμε τα σκούρα θα υπάρχει και το σκάφος... την κοπανάμε και τέλος!

Παρακαλώ τα mail σας στην ίδια διεύθυνση που σας είχα δώσει στις περσινές μου διακοπές γιατί το άλλο δε θα το βλέπω...

Exomai_na_ta_kano_poutana@yahoo.gr

Μια βόλτα στο St. Petersburg αρκεί για να σε κάνει να καταλάβεις γιατί οι Ρώσοι πολέμησαν με τόση λύσσα τους Γερμανούς και πήρε ο διάολος τον Φύρερ...

Διότι κύριε όταν είσαι στο μέτωπο και πίσω σε περιμένουν Ρωσίδες, δε θες όχι  Γερμανός πεζικάριος να περάσει...αλλά ούτε απόφοιτός του Cambridge με Lacoste.

Για να είμαι βέβαια δίκαιος να πω ότι επειδή είμαστε και εμείς γενναίος λαός, με περγαμηνές και μπλα, μπλα, μπλα... θα κάναμε τα ίδια και ίσως περισσότερα αν μας περίμεναν Ρωσίδες!

Στα νεότερα...

O Sergey τελικά ήταν αυτό που λέμε.... Κamarand και Big Bossμαζί... διότι όπως είναι γνωστό  σημασία δεν έχει «τί» ξέρεις αλλά «ποιόν» ξέρεις! Πρώην αξιωματικός στα Ρώσικα υποβρύχια με λατρεία στον Πούτιν και την FSB ( πρώην KGB … πόσα σας μαθαίνω...)  χαιρετούσε 18 άτομα σε κάθε μαγαζί που μπαίναμε από τη πόρτα μέχρι το τραπέζι του...

Είχε το ύφος του καλύτερού σου φίλου αλλά αν είχε και ένα πιστόλι κάτω από τη μασχάλη δε θα έπεφτες από τα σύννεφα... 

Με λίγα λόγια ήταν ο τύπος που αν ήθελες μαντολάτο στις τρεις το πρωί (σε πολεμικό καταφύγιο, πρωτοχρονιά, με τρία μέτρα χιόνι, βραδιά εκλογών)   μπορούσε να στο βρει σε 32 δευτερόλεπτα

Η βροχή δε σταμάτησε όλο το καλοκαίρι και σιγά μη σταματούσε όταν πήγα εγώ (χωρίς ομπρέλα και παλτό). Μου έκανε όμως το χατίρι για μια βόλτα στο κέντρο. Τεράστιοι δρόμοι, πλατείες και πεζοδρόμια σε κάνουν να αισθάνεσαι Gulliver και  το λιγότερο στεναχώρια για τη πόλη που ζεις...

Ανάμεσα στα ραντεβού της τελευταίας μέρας κλέψαμε χρόνο για να τους τάφους των Ρομανώφ , μία αίθουσα του Ερμιτάζ και μια επίσκεψη στο κελιά των πολιτικών κρατουμένων. 

O Μεγάλος Πέτρος είναι παντού! Προτομές, αγάλματα, πίνακες και μουσεία. Δε θα μπορούσε βέβαια να είναι διαφορετικά σε αυτή τη πόλη... Κτίρια χτισμένα από την εποχή του που τα περισσότερα ανήκουν στο πολεμικό ναυτικό και σε πανεπιστήμια σου δίνουν να καταλάβεις τι θα πει πλούτος και λατρεία για την υπερβολή! Αμέτρητα παλάτια και τεράστια πάρκα  σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι σε ένα ατελείωτο σκηνικό και αν καταφέρεις να απομονώσεις λίγο το μυαλό σου δεν είναι δύσκολο να φανταστείς τις άμαξες στους δρόμους ...

Τέσσερα εκατομύρια κόσμος περνά καθημερινά τα κανάλια της «Βενετίας του Βορά» χρησιμοποιώντας 200 γέφυρες κι όμως δε μπορεί να γλιτώσει από το ανελέητο μποτιλιάρισμα.

Αποφύγετε την  τουριστική Nevsky αλλά αν δείτε στο δρόμο σας ένα bar με το όνομα Cheka μη φοβηθείτε να κατεβείτε μερικά σκαλοπάτια και να δείτε τι θα πει Russian way… είναι περίπου 50 μέτρα από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Τσάρος Αλέξανδρος...κάντε τον ψαγμένο τουρίστα και θα βρείτε και το Cheka…

Μην είστε γραφικοί και μην μπείτε για φαγητό στο Ελληνικό Oliva ψάχνοντας κανένα Μήτσο σερβιτόρο και αποφύγετε όλα τα Ιταλικά εστιατόρια της πόλης...πίτσα έχει και στο Χαλάνδρι....

Εκεί που κανείς δεν τσιγκουνεύεται τίποτα, βλέπεις ακόμα χρυσούς τρούλους....τεράστιες λιμουζίνες...κόκκινες Μερσεντές και πολύ κακόγουστες γραβάτες... Hi light τα γυαλιστερά κοστούμια που με θλίψη είδα ότι εντυπωσιάζουν και σήμερα τους Ρώσους! Επίσης φοριούνται ακόμα δερμάτινες καπαρντίνες με αποτέλεσμα κάποιοι να μοιάζουν με το Neo…

Οι μέρες γενικά ήταν πολύ γεμάτες όμως το προτελευταίο βράδυ έπεσε η βόμβα...

-          σήμερα έχει πάρτυ στο Μουσείο Βότκας...

-          δεν αστεία αυτά παιδιά...πάρτε το λόγο σας πίσω...

-          αλήθεια Nikolay…

Έκανα να πιαστώ από κάπου γιατί τέτοια συγκίνηση είχα να νιώσω από τότε που μπήκα στα Κινέζικα Hooters.

-          You will experience some Russian Vodka Nikos…

-          I can handle… (πετάχτηκα σα τη ψωλή...)

Ο Shasa με κοίταξε με κατανόηση...

 -          Nikos be careful...

Στο μισό όροφο προθήκες με μπουκάλια Βότκας, περιγραφές απόσταξης, συλλεκτικές ετικέτες κτλ...(γενικά αδιάφορες μαλακίες...)

Στον υπόλοιπο χώρο ένα Bar που μπορείς να πιεις τα περισσότερα από αυτά που είδες καθισμένος σε πολυθρόνες από τις οποίες μάλλον δε θα μπορέσεις να  σηκωθείς ποτέ μόνος σου...

Έχοντας μπει σε εντατικό πρόγραμμα προετοιμασίας για αυτό το ταξίδι από τις αρχές Ιουλίου κατέτασσα τον εαυτό μου περίπου στο 7 (με άριστα το 10 ) απέναντι στο μέσο Ρώσο στην κατανάλωση Βότκας. Έτσι, από το μυαλό μου βέβαια...χωρίς κανένα δεδομένο ή προηγούμενη εμπειρία με Ρώσους!

Η άγνοιά μου αποδείχθηκε πανηγυρικά  και αναθεωρώντας κατρακύλησα σε μια θέση ανάμεσα στο 2 και στο 3!!! Ένιωσα προσβεβλημένος και ανίκανος να σταθώ αντάξιος της αρχαιοελληνικής μου καταγωγής όταν κατάλαβα πως είναι αδύνατο να ακολουθήσω αυτά τα βόδια...Τζάμπα η προετοιμασία ακόμα και στις διακοπές...

Μάζεψα όλα τα αποθέματα σε ψυχή και συκώτι που είχα και συνέχισα κάνοντας back-vocals στο Volga-Volga και την Katyusha!

Αφού έχω γίνει πασατέμπος αποφασίζω ότι το ρεπερτόριο με αγνοεί επιδεικτικά και τους πείθω να τραγουδήσουμε όλοι μαζί το «Απόψε» ενώ συνεχίσαμε με Βοσκόπουλο κλείνοντας με τον «Ανεπανάληπτο»

Φεύγοντας ανακαλύπτω με ικανοποίηση πως δύο Γερμανοί που ήταν στη παρέα είναι σε χειρότερη κατάστασή από εμένα αφού το περπάτημά του θύμιζε αγελάδες που κάνουν καλλιτεχνικό πατινάζ!!! Ενώ εγώ κύριος!

Βγαίνοντας από το μαγαζί και παρά την Βότκα, από το κρύο εξαφανίστηκε μαζί με τη ζαλάδα και το πουλί μου...

-          κοίτα να συνέλθεις γιατί έχουμε ακόμα ένα βράδυ...

-          το τελευταίο μου?

Εγώ τουλάχιστον ήξερα πάντα, καλύτερα από τον καθένα, πως ότι μαλακία κάνω στη ζωή μου την κάνω δύο φορές (συνήθως). Επιβεβαιώνοντας βέβαια και το ρητό περί «ουκ ανδρός σοφού κτλ....» ! Τώρα τελευταία μάλιστα το έχουν πάρει πρέφα γνωστοί και φίλοι και εγώ κάνω ότι μπορώ να κρατάω το σχετικό ενδιαφέρον στα ύψη. Επίσης γεμίζω τη μαλακο-λίστα η οποία πια έχει μεταφερθεί σε excel για να μπορεί να αρχειοθετηθεί καλύτερα!

 Α) Επαγγελματικές μαλακίες

Β) Μαλακίες οικονομικού χαρακτήρα

Γ) Μαλακίες προσωπικού χαρακτήρα

Δ) Guinness Book

Η σημερινή  που «δίπλωσε» ήταν της πρώτης κατηγορίας! Την πρώτη φορά που είχα κάνει την ίδια είχα ξεμείνει στο αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης...τουλάχιστον σήμερα ξέμεινα στο Ελ. Βενιζέλος....τρίχες

Και εξηγούμαι...

Περιμένω στο check-in

-          Από δω πάνε για Ρωσία?

-          Από δω ναι..

-          Ωραία...

Έρχεται η σειρά μου...

-          Visa?

-          Τί ?

-          Visa κύριε....

Πήρα το απελπισμένο βλέμμα που είχε ο mprizas όταν βγήκε ο Καραμανλής δεύτερη φορά και ετοιμάστηκα να ψελλίσω κάτι... ευτυχώς δεν το έκανα και δεν ξεφτιλίστηκα. Ζαλώθηκα τα πράγματα μου και βγαίνοντας παίρνω στο γραφείο....

-          Γιατί δε μου βγάλατε visa?

-          Η αλήθεια είναι ότι κάναμε φάουλ...

-          Έρχομαι να το εκτελέσω....

Στο δρόμο βγάζω κάτι φωτογραφίες (για τη visa όχι τα αξιοθέατα Δέοντα) κλείνω άλλα εισιτήρια για αύριο και πάω στη πρεσβεία...εκεί περιμένω και ένα χαρτί πρόσκλησης από τη Ρωσία...τρέχα γύρευε....

Στην τούρλα του Σαββάτου χτυπάει το τηλέφωνο...

-          Έλα ρε που είσαι?

-          Όχι εκεί που έπρεπε....τι κάνεις?

-          Καλά ....να σου πω ... μπορείς να δώσεις αίμα?

-          Μόνο στον Smirnoff

-          Ρε σοβαρά...

-          Να δώσω...

Και την ώρα που απολαμβάνω τη φρυγάνιτσα με την πορτοκαλάδα χτυπάει το τηλέφωνο.... ΕΙΧΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟ ΡΩΣΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ!!!!

-          Νίκος που είσαι?

-          Εσύ?

-          Στο αεροδρόμιο...

-          Θα αργήσω λίγο...

-          Μα το αεροπλάνο ήρθε...

-          Το φαντάζομαι...

Ακολούθησαν κάτι Ρώσικα στον ίδιο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο του «γαμώ την κοινωνία μου μέσα παλιομαλάκα γαμώ το κέρατό σου» τα οποία έκανα διακριτικά ότι δεν άκουσα....

Ζήτησα από το Sergey να μεταφέρει “my apologies” στους υπόλοιπους, να κρατήσει της Βότκες σε σωστή θερμοκρασία και του έκανα ένα αστείο ότι εδώ η Πετρούπολη δεν είναι Αγία...Φυσικά δε γέλασε με την κρυάδα μου και νομίζω ότι δε με συμπαθεί πια... επίσης φοβάμαι ότι αύριο θα με παρατήσει στο αεροδρόμιο... 

Αν δεν συνεχίσει λοιπόν τις μαλακίες ο Γιωργάκης σχετικά με τον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και δεν έχουμε κανένα διπλωματικό επεισόδιο θα τα πούμε από την Αγία (?) Πετρούπολη...

Όταν έφυγα το Φλεβάρη είχα υποσχεθεί πως θα ξαναγύριζα και μάλιστα σύντομα!

Ανθοστολισμένη για να υποδεχθεί τους επισκέπτες του grand-prix ήταν ακόμα πιο όμορφη από την τελευταία φορά!

Ένα Σαββατοκύριακο στην Πόλη δεν είναι ποτέ αρκετό αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα!

Έχοντας καταλάβει από καιρό ότι η ζωή μου δεν θα αλλάξει καθόλου αν αντί για τον ανιψιό του ενός με κυβερνάει ο γιός του άλλου, προτίμησα να την κοπανήσω και να περπατήσω από τα «Μακάμια» του Χότζα στo Ortakoy (foto) μέχρι την πλατεία Taksim και από το παζάρι στο Yeni τζαμι μέχρι τη γέφυρα του Kemal! Τούρκικα ονόματα μα από πίσω ξεχειλίζουν Ελλάδα... το ξεχασμένο πανό από τους Τούρκικους εορτασμούς για την άλωση σε φέρνει σε αμηχανία...   

Έφυγα πάλι με την ίδια υπόσχεση...να ξαναγυρίσω...   

Η γενική ανακατασκευή του οδικού δικτύου της Κροατίας μας υποχρέωσε σε πολλές παρακάμψεις μέσα από τα χωριά που καταστράφηκαν ολοσχερώς από το πυροβολικό των Σέρβων και κατά περίπτωση των Βοσνίων...

Δεν ξέρω πως καίγονται τα όμορφα χωριά αλλά βλέποντας τις τρύπες από τις οβίδες, τους «γαζωμένους» τοίχους και τα ρημαγμένα πολυβολεία   μόνο ανατριχίλα μπορείς να νιώσεις...

Θα μου πείτε περσινά ξινά σταφύλια....σωστό( η γιαγιά μου μάλιστα έλεγε πέρσι έκλασε ο λαγός, φέτος μύρισε? Οι λαγοί πάντως και τα κουνέλια δεν πρέπει να κλάνουν πολύ γιατί εγώ που έχω κουνέλι δεν έχω τέτοια προβλήματα....)

Στο θέμα μου...

Οι Σέρβοι ,όταν ακόμα τα Yugo έκαναν μεγάλο σουξέ στην Ελλάδα, κρατούσαν όλα τα πόστα στο Γιουγκοσλάβικο στρατό....όταν ξέσπασε το πανηγύρι λοιπόν, τους πιάσαν όλους στον ύπνο και μέχρι να βάλουν το παντελόνι τους οι Κροάτες, οι Σέρβοι έφτασαν μέχρι τη θάλασσα...

Η γιαγιά μου έλεγε επίσης (η ίδια που συκοφαντούσε τους λαγούς) ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται... Οι Βόσνιοι λοιπόν δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια! Εδώ είχαμε «παγκόσμια πρώτη» που μόνο Βαλκάνιοι θα κατάφερναν.... οι Βόσνιοι πολεμούσαν τους Κροάτες στο νότο....και στο Βορρά μαζί με τους Κροάτες πολεμούσαν τους Σέρβους! Έστω...

Στα νεότερα τώρα...

Οι Κροάτες γενικά, αφού είδαν τα χάλια μας, ακούνε Ευρωπαϊκή Ένωση και τρέχουν να κρυφτούν... θεωρούν ότι  μόνο να τους πάρει μπορεί πια η Ευρώπη και όχι να τους δώσει...

Ο Ivica είχε μια ενδιαφέρουσα οπτική....

- Λένε ότι μετά από εμάς και την Σλοβενία θα βάλουν και τη Βοσνία αργά η γρήγορα στην Ε.Ε.... όπως και τη Σερβία, το Μαυροβούνιο κτλ... θέλουν να βάλουν όλη την Πρώην Γιουγκοσλαβία... Αν γίνει κάτι τέτοιο ξεχάστε τη την ΕΕ ... τελειώσαν όλα...

αν γίνει αυτό είναι θέμα χρόνου να έχει η ΕΕ πόλεμο ανάμεσα σε κράτη της...

Η σιγουριά στον τόνο της φωνής του λίγα περιθώρια άφηνε για αντιρρήσεις...

-         εδώ έχουμε “unsettled issues” ποια Ευρώπη? Θέλουν να βάλουν τους Βόσνιους για να έχει λόγο η Τουρκία....

Η συζήτηση βάραινε και πρότεινα να την αλλάξουμε, τί το ήθελα? Δεν τους άφηνα να σφαχτούν? Το πήγαμε στα αθλητικά.... με ρώτησαν ποιος είναι ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού... είπα ο Νικοπολίδης ....ξεφτιλίστηκα! Με κοιτάγανε και οι δύο καλά – καλά....

- Γιατί με κοιτάτε ρε παιδιά έτσι? Δεν είναι ο Νικοπολίδης?

-         Ο Γκαλίνοβιτς νομίζαμε...

-         Τώρα να μη σας πω και ψέματα.... αν όντως σας ενδιαφέρει να πάρω τη magica να το λύσουμε το θέμα επιτόπου....

-          

 Στα διεθνή αθλητικά τα πήγα χειρότερα....

-         Με ποιόν παίζατε σήμερα για τα προκριματικά του μουντιάλ?

-         Ένα λεπτό...( παίρνω το unick και μαθαίνω λεπτομέρειες....ποιόν θα έπαιρνα τον Δέοντα? μουαχαχαχαχα) παίζουμε με το Ισραήλ....την τάδε ώρα ....στο τάδε γήπεδο....

-         Μάλιστα ...και ποιοι άλλοι είναι στον όμιλό σας?

-         Να σου πω..... δεν είναι τελικά μεγάλα τσογλάνια οι Σέρβοι?

Από τη συννεφιασμένη Opatija (photo) χαιρετισμούς....

Το Ντουμπρόβνικ το είχα ακούσει μόνο στις ειδήσεις... το Σπλιτ επίσης!

Η Κροατία δεν ήταν ποτέ μέσα στα αγαπημένα μου μέρη! Άσε που εγώ ήμουν με τους Σέρβους!

Να θυμηθώ παρόλα αυτά να πάω να βγάλω μια φωτογραφία στο άγαλμα του Τίτο... τον άσωτο γιο του Στάλιν που γονάτισε το Χίτλερ και αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου  μας φόρεσε καπέλο το Μακεδονικό! Τελικά να βγάλω φωτογραφία ή να πετάξω πέτρα?

Τέλος πάντων από την Κυριακή και για μια εβδομάδα θα στερηθείτε την ευπροσήγορη γραφή μου και τον πράο λόγο μου, καθώς το πρόγραμμα λέει Split , Trogir , Opatija , Rijjka, Dubrovnik και Zagreb!

ελπίζω γυρίζοντας να βρω την κυβέρνηση στη θέση της και την Μανωλίδου στον Πρωινό Καφέ!

Επίσης υπόσχομαι  να βρω και μια Κροάτικη electro-pop μπάντα με επιρροές από Γιουγκοσλάβικη ροκ για να παίξει στο Live του ΜΗ!

Απο το «Κεμάλ Ατατούρκ» μέχρι την Τούζλα είναι περίπου 90 χιλ... σε αυτή την απόσταση πρέπει να μέτρησα πάνω από 50 τεράστιες τούρκικες σημαίες στην άκρη του δρόμου . Μόλις περνούσες τη μία , στο βάθος ξεπρόβαλε μια άλλη το ίδιο τεράστια!

Οι Τούρκοι είναι γνωστό ότι ταΐζονται με ένα εξελιγμένο μίγμα εθνικισμού αλλά όταν βρίσκεσαι μπροστά στα συστατικά αυτής της συνταγής έχει ενδιαφέρον.

Τέλος πάντων. Να μη λέω τώρα για τον εθνικισμό των Τούρκων και προσβάλλω τίποτα ανοιχτόμυαλους.

Σε αυτή την διαδρομή πέρασα από τα στενά του Βοσπόρου....θες ότι είναι στο DNA μας...θες ότι τα τραγούδησε μέχρι και ο Νταλάρας...θες ότι είναι αλήθεια.... Ο Βόσπορος με τα κάστρα του είναι από τα πιο όμορφα μέρη που έχω δει...

Λίγο πιο πέρα από την πλατεία Taksim βρίσκεται « η πλατεία των Στρατηγών»... μεγάλοι στρατάρχες της Τουρκίας με πρώτο και καλύτερο βέβαια τον Κεμάλ. Του οποίου η προτομή είναι και μεγαλύτερη.

Την τελευταία μέρα πήρα ένα ταξί για την Αγία Σοφία. Στην ουρά για το εισιτήριο (των 10 ευρώ) σχεδόν μου φόρτωσαν στην πλάτη ένα χαλί...

-         δε θέλω ρε πουλάκι μου χαλί...

-         θέλεις αυτό που είναι κόκκινο?

-         Μπρορντοροδοκοραλί έχεις?

-         Έχω!

-         Να το βάλεις σπίτι σου!

Μπαίνοντας σε πιάνει η ψυχή σου. Σκοτάδια παντού...χτισμένα παράθυρα και μια τεράστια σκαλωσιά στο κέντρο που φτάνει μέχρι τον τρούλο.

Ο μόνος φωτισμός από πολυελαίους που κρέμονται στα δύο μέτρα! Αυτό δε σε αφήνει να καταλάβεις ούτε το μέγεθος αλλά ούτε και να δείς ό,τι έχει απομείνει από τα ψηφιδωτά.

Γενικά έχει γίνει ότι είναι δυνατόν να υποβαθμιστεί ο ναός και ο άσχετος τουρίστας να κάνει μια αδιάφορη και γρήγορη βόλτα.

Ο διάδρομος που οδηγεί στο γυναικωνίτη είναι ακόμα πιο σκοτεινός!

Η κολόνα των ευχών... οι πιστοί ακουμπούσαν τον αντίχειρα στην μεταλλική επένδυση και έκαναν μια ευχή περιστρέφοντας την παλάμη τους. Με τους αιώνες η επένδυση τρύπησε όπως και η μαρμάρινη κολόνα. Σήμερα ο αντίχειρας βυθίζεται ολόκληρος μέσα στο μάρμαρο.        

Να κοιτάς από ψηλά όλη αυτή τη τροπική ζούγκλα που έβλεπες μόνο στις ταινίες ήταν περίεργο συναίσθημα. Η επόμενη σκηνή που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οι υπάλληλοι του αεροδρομίου με κωνικό καπέλο να μου ζητάνε το διαβατήριο.

Το Βιετνάμ ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο. Η Ασία 50 χρόνια πριν! Ο άνθρωπος που μας συνόδευε μας έκανε ένα μικρό σεμινάριο μέσα στο αεροπλάνο.

-          δεν θα τρώτε αυτό....εκείνο....το άλλο....

-          και τι θα τρώμε? Καφέδες?

-          Καφές απαγορεύεται, τον φτιάχνουν με νερό βρύσης... όπως και το τσάι...

Χωρίς καφέ λοιπόν για έξι μέρες και με βασική τροφή το ψωμί, το αποτέλεσμα ήταν σα να έχεις πάρει 8 Imodium μαζεμένα!

Τα υπαίθρια κουρεία ακριβώς έξω από τα ξενοδοχεία ήταν κάτι που δεν βλέπεις στις ταινίες και αν το σκεφτείς δεν είναι κακή ιδέα για το κλίμα του Βιετνάμ! Βγαίνεις από το ξενοδοχείο, τραβάς μια ξούρα, πας στη δουλειά σου κύριος!

Εκτός από τα ελάχιστα ταξί και τις λιμουζίνες των ευνοημένων από το κόμμα, στους δρόμους υπήρχαν χιλιάδες μηχανάκια κάμποσα λεωφορεία. Τα φανάρια έχουν εντελώς διακοσμητικό χαρακτήρα ενώ αν νομίζατε ότι οι οδηγοί στο Κάιρο είναι απείθαρχοι δεν έχετε δει Βιετναμέζο ταξιτζή (πρεπει να σταματήσω να βάζω αυτό το αυγό μπροστά στη μούρη μου και να βρώ κάτι άλλο) !

Ο επισκέπτης που σέβεται τον εαυτό του υποχρεούται να επισκεφθεί τουλάχιστον ένα foot massage και σίγουρα  μια από τις υπαίθριες αγορές τροφίμων. Εννοείτε ότι στην αγορά αυτή θα πάτε μόνο για να δείτε... τώρα άμα θέλετε να αγοράσετε κανένα κοτόπουλο που κρέμεται στο ήλιο όλη μέρα ...καλή όρεξη.

Ο όρος «δομημένη καλωδίωση» είναι εντελώς άγνωστος σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη και αν σας κοπεί το τηλέφωνο τότε θα πρέπει να περιμένετε να βρουν το δικό σας ανάμεσα σε άλλα εκατοντάδες για να σας το φτιάξουν.  

Αυτό είναι κάτι μεταξύ καφετέριας με τραπεζάκια έξω και ινστιτούτου ομορφιάς αφού το κατάστημα προσφέρει και μανικιούρ – πεντικιούρ! Στην πραγματικότητα η αριστερή μικρή πόρτα είναι είσοδος μιας πολυκατοικίας... 

Κατά τα άλλα ασανσέρ δεν είδα πουθενά... ενώ τα γραφεία κλιματίζονταν ανάλογα με την ιεραρχία.

Διευθυντής και μεγαλοστελέχη> air condition

Μεσαία στελέχη> ανεμιστήρας στο ταβάνι

Υπόλοιπο προσωπικό> ανοιχτό παράθυρο από το οποίο έμπαιναν τα πάντα εκτός από αέρας!

Έμαθα να βάζω πολλές foto στα post! Την έχετε άσχημα!

Μη τους βλέπετε χαρούμενους και χαμογελαστούς  (φώτο).... εκείνη τη μέρα μπήκαν με  άγριες διαθέσεις... Άσε που μαζεύτηκαν όλοι!  

-          Αν ήξερα ότι θα έρθετε 25 άτομα  θα έφερνα και γω την παρέα μου... 

Ειδικά ο τύπος με τα γυαλιά πάνω από εμένα με είχε άχτι! Είχαμε πει κάτι «Γαλλικά» από το τηλέφωνο κάποτε και τα είχε μαζεμένα! 

Το κακό είναι ότι στα περισσότερα που μου έσουρναν είχαν δίκιο...  

-          στις 24/1 έγινε αυτό...

-          ναι αυτό το θυμάμαι...

-          στις 2/2 αυτό...

-          και αυτό το θυμάμαι...

-          στις 18/2 έγινε πάλι αυτό...

-          αυτό δεν το θυμάμαι...για να δω...

-          ορίστε!

-          Ναι έχετε δίκιο...

.-          Στις 9/3 τα ίδια...

-          Εδώ θα διαφωνήσω... 

-          Ορίστε τα χαρτιά!

-          Εντάξει...θα συμφωνήσω και θα διαφωνήσω μετά άμα βρω ευκαιρία! 

Μετά από τρεις ώρες σκληρού πορνό βγάλαμε και μια φωτογραφία να θυμόμαστε  τις ωραίες στιγμές πριν γαμηθεί το τραπεζικό  σύμπαν και μας πάρει όλους ο διάολος! 

Η πρόταση που έπεσε στο τραπέζι για το μεσημεριανό μάλλον δεν ήταν η καλύτερη... 

-          πάμε να φάμε καυτερά?

-          Παιδιά εγώ ήδη έχω ένα τσούξιμο...να μη φάω και καυτερά....

Κάθε Έλληνας έχει μεγαλώσει με τις ιστορίες για την Βασιλεύουσα, την Αγιά Σοφιά και εχει τραγουδήσει τραγούδια για το Βόσπορο (ο Δεος ξέρει μόνο το Βόσπορο του Αλκίνοου)! Μοιραία λοιπόν όταν περνάς τη γέφυρα του Μαρμαρά έχεις μια φόρτιση απροσδιόριστη ακόμα και αν έχεις αποβάλει κάθε ίχνος σκέψης περί αλύτρωτων πατρίδων κτλ...

Ο τούρκος που με συνόδευε τρεις μέρες ήταν ο πιο φιλόξενος άνθρωπος που γνώρισα. Και γερό ποτήρι!

Μετα από τρία μπουκάλια Yeni Raki (φώτο) ο Ibrahim άρχισε τις τοποθετήσεις.

- we do not like Cyprus

- Σε καταλαβαίνω... και σε μας δεν έχουν κάνει λίγα! Χατζηγιάννης, Χριστοφόρου, Αλέξια.... μεγάλη πληγή, δεν το συζητώ!

- Δεν εννοώ αυτό! Εννοώ οτι δεν θέλουμε την Κύπρο... δεν υπάρχει λόγος να έιναι ο στρατός μας στην Κύπρο. Ήδη είμαστε πολλοί ... τι τη θέλουμε την Κύπρο; Γιατί να πληρώνω φόρους για να είναι ο στρατός μας εκεί; Είμαστε μια τεράστια χώρα! Δεν χρεαζόμαστε την Κύπρο! Για μας είναι μόνο παραπάνω φόροι!

- να παρετε τον πούλο δεν το έχετε σκεφτεί ε?

Προσπαθούσε ο φουκαράς να με εντυπωσιάσει με την Τούρκικη κουζίνα...

- Εδώ θα φάμε το καλύτερο Κεμπάπι! ( στην πραγματικότητα είχα φάει καλύτερα ακόμα και στην ταβέρνα κοντα στο σπίτι μου αλλά δεν ήθελα να τον πικράνω)

- καλα είναι απίστευτο...

την επόμενη μέρα τα ίδια! Κάναμε 80 χλμ να φάμε τους καλύτερους “κιοφτέδες” της Τουρκίας ....όταν ήταν έτσι οι κεφτεδες της γιαγιάς μου, τους πέταγε γιατι ντρεπόταν να τους σερβίρει αλλά τι να πω....

- δεν εχω ξαναφάει τίποτα καλύτερο αγαπητε....

- θέλεις κι άλλο?

- καλύτερα όχι...εχουμε και ταξίδι για να επιστρεψουμε!

Φυσικά είχαμε και επαγγελματικά ραντεβού με προεκτάσεις γενικού ενδιαφέροντος και καυτών ζητημάτων!

Γυναίκα γεν. διευθυντρια σε μεγάλη εταιρία με ρωτάει ....

- Τελικά ο Μπακλαβάς είναι τούρκικος ή Ελληνικός? Εσείς τι λέτε?

Ξύπνησε μέσα μου ο Πρέκας.... αλλά μετα σκέφτηκα όλα τα έξοδα που έκανα να παω στην Τουρκία και επέλεξα την διπλωματική οδο...

- Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση και μου δίνετε την ευκαιρία πω και γω τη γνώμη μου για αυτο το φαινομενικά ασήμαντο αλλά ουσιώδες θέμα. Διότι αυτα τα οποία βλέπουμε ως μικρα και ασήμαντα, αγαπητή Τζεμιλέ, είναι αυτά που μας ενώνουν ή μας χωρίζουν σαν λαούς αιώνες τώρα! Με ρωτάτε για τον μπακλαβα, αλλά στην ουσία είναι η γενικότερη εικόνα που φέρνει την μία ή την άλλη χώρα πρωτοπόρο κατα περίπτωση την οποία θα θέλατε να επιβαιβεώσετε σήμερα. Δεν θα ήταν καλύτερα αν τα σήμεια αναφορας για τις συζητήσεις μας σε κάθε επίπεδο είχαν διαφορετικό προσανατολισμό?

Οι παπαρίες θριάμβευσαν και ο σκόπελος του μπακλάβα ξεπεράστηκε αναίμακτα!

Όταν δεν ταξιδεύεις σαν τουρίστας μοιραία θα δείς και πράγματα που κάθε χώρα κρατά μακριά από τα μάτια του χαρούμενου ταξιδιώτη που ήρθε να ξοδέψει λεφτά...

Και δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια...

Στην πίσω αυλή των office towers και των πεντάστερων ξενοδοχείων σκοντάφτεις πάνω στην Κίνα της άγνοιας, της πορνείας και του αγώνα για επιβίωση των είκοσι εκατομμυρίων που ζουν μόνο στη Shanghai!

Ο Ευρωπαίος λερώνει το παπούτσι του μάλλον ενοχλημένος, κοιτά το πλάσμα που κοιμάται τυλιγμένο με κουρέλια και φροντίζει να μην συναντηθούν τα βλέματά τους...

Τριάντα μέτρα πιο πέρα η τεράστια λεωφόρος με τις λιμουζίνες... με δέκα βήματα πέρασες σε άλλο πλανήτη.

Οι δρόμοι γύρω από τα εργοστάσια λίγο έξω από την πόλη είναι γεμάτοι από παραπήγματα άλλης εποχής.

Στενοί δρόμοι ξεχασμένοι από το χρόνο και από τους θεούς...

Πολλοί εργάτες κοιμούνται μέσα στα εργοστάσια και κάνουν μέρες να βγούν έξω...άλλοι δοκίμάζουν την τύχη τους μέσα στην πόλη αλλά συνήθως η κατάληξη δεν είναι αυτή που θα τους έδινε μια αξιοπρεπη διαβίωση.

Ο μισθός μιας νηπιαγωγού είναι 2.000 RMΒ! Με τη σημερινή ισοτιμία 232euro...

Το ξενοδοχείο που μένω κοστίζει 1200 RMB τη βραδιά... και δεν είναι το Sheraton!

Τα παντοδύναμα νομισματα των δυτικών γέμισαν ουρανοξύστες το “Παρίσι της Ανατολής” που έκρυψαν στο τέλος ακόμα και τον ήλιο από τους περισσοτέρους που δεν είχαν ποτέ μια ευκαιρία, ή ακόμα χειρότερα, δεν έμαθαν ποτέ οτι υπάρχουν ευκαιρίες...

Τα κορίτσια που γεμίζουν τα bar στη Shanghai ήρθαν με όνειρα από τα χωριά τους ,αλλα και οι ηλικιωμένες mama-san με όνειρα ήρθαν πριν από χρόνια και ακόμα εκεί είναι... απλά άλλαξαν πόστο!

Θα μου πεις σου κάνει εντύπωση? Οχι! Έτσι ήταν και και στην Κορέα και ακόμα χειρότερα στο Βιετναμ...Καμιά όμως από αυτές τις χώρες το φαινόμενο δεν είχε τέτοια κλίμακα σε αντιθέσεις και μέγεθος!

Στις συζητήσεις τους οι Κινέζοι σου κάνουν γνωστό πως μέχρι το 2014 θα είναι μια εμπορική δύναμη που με οικονομικά σχήματα και προιόντα θα έχουν τεράστιο μερίδιο σε όλες τις αγορες που τώρα απολαμβάνουν οι δυτικές εταιρίες... και δυστυχώς αυτό προβλεπουν και οι δυτικοί! Αν και ήλπιζαν ότι είχαν περισσότερο χρόνο...τουλάχιστον μέχρι το 2020...

Οι εταιρίες με γραμμές παραγωγής είναι σε πανικό... ποιός μπορεί να ανταγωνιστεί την τιμή του Κινέζου? Το επιχείρημα της ποιοτικής ανωτερότητας είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να ακούγεται αστείο...οι Κινέζοι βελτιώνονται μέρα με τη μέρα... άλλωστε όταν οι τράπεζες κόβουν τις χρηματοδοτήσεις και ζητάνε πίσω τα δανεικά ποιός κοιτάει την ποιότητα?

Οι Κινέζοι λένε “Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου δεν σημαίνει ότι έγινε φίλος σου” αν ο ανταγωνιστής σου έκλεισε επειδή δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τον Κινέζο δε σημαίνει ότι αυριο δε θα κλείσεις εσυ!

Οι manager ταξιδεύουν και προσπαθούν να στήσουν εργοστάσια στην Κίνα. Να κανουν τώρα αυτό που οι κολοσσοί έκαναν εδώ και χρόνια. Τώρα πια όμως δεν είναι τόσο απλό. Ακόμα και αν τα καταφέρεις είναι τόσο δύσκολο να νικήσεις τη γραφειοκρατία και τον παραλογισμό του κράτους που μάλλον θα το μετανιώσεις αν δεν είσαι η Canon ή η Coca cola...

Στην απένταντι όχθη είναι η κατηγορία των εταιριων που βλέπουν την Κίνα σαν μια τεράστια ευκαιρία.... μια αγορά 1,400.000.000 ανθρώπων δεν είναι και λίγο πράγμα! Με τεράστιες καμπάνιες προσπαθούν να μάθουν τους Κινέζους να τρώνε σοκολάτα, να πίνουν κρασί και στις γυναίκες τους να καπνίζουν.

“Η γάτα δεν έχει σημασία αν είναι μαύρη η άσπρη αρκεί να πιάνει τα ποντίκια”...με αυτή τη φράση ο Chen Chiao Ping εβγαλε την Κίνα από το σκοτάδι και την απομόνωση....να όμως που τώρα η ίδια φράση διχάζει τους δυτικούς. Την ώρα που οι μισοί “βάζουν πλάτη” για να μη πέσουν οι οικονομικές πύλες τις δύσης, οι άλλοι μισοί ανεβαίνουν στα τείχη και χαιρετάνε με χαμόγελο.

Σε όποια πλευρά κι αν είσαι ομως σημασία έχει ότι στο τέλος...θες δε θες θα μάθεις να τρως με τα ξυλάκια...

Το Dalian απεχει μιάμιση ώρα με το αεροπλάνο από τη Shanghai. Όσο και το Κάιρο δηλαδη απο την Αθήνα...

Το προγραμμα έμοιαζε Φωσκολικό!

- σου κλείσαμε θέση να πας το πρωι... και να γυρίσεις το βράδυ!

- ποιός τα κανονίζει αυτά ρε παιδιά?

- δεν προλαβαίνεις αλλιώς...την άλλη μέρα έχουμε δουλειές απο νωρίς....

- θα έρθει κανεις απο σας μαζί?

- όχι

- γιαυτο μου κάνετε πρόγραμμα κομμάντο! Μηπως να πεσω με αλεξίπτωτο στο Dalian για πιο γρήγορα?

>1 ωρα το ταξί μέχρι το αεροδρόμιο

>2 ωρες καθυστέρηση

>1 ½ ωρα πτηση

>meeting – γεύμα (μύξες) – meeting

>½ ώρα ταξί μεχρι το αεροδρόμιο

>1 ώρα καθυστέρηση

>1 ½ ωρα πτήση

>1 ώρα ταξί μεχρι το ξενοδοχείο...

την επόμενη μέρα ξύπνημα στις 7¨00....

μέσα σε όλη αυτή την τρέλα ο Unick μου στελνει mail για να του κάνω ψωνια!

Παλι καλά που ήτανε και ο Phillipos και ακούσαμε κανενα τραγουδακι το βραδυ...

Είμαι στη Shanghai από το Σάβατο το πρωί... (τώρα είναι 01¨00 ξημερώματα Δευτέρας..) εχω κάνει όλα όσα συμβουλεύουν για συνέλθεις από το Jet Lag...

ελαφριά γεύματα... ζεστά μπάνια... γυμναστική... κτλ.... παρόλα αυτά εχω κάνει τη μέρα νύχτα... όλη τη μέρα σερνόμουν και τώρα το ματι γαρίδα... και χθες τα ίδια!

Η εβδομάδα που με περιμένει έχει πολύ τρέξιμο και εσωτερικές πτήσεις μέσα στην Κίνα... το μόνο που θέλω είναι να μην μπορώ να κοιμηθώ κανονικά!

το ξενοδοχειο καλο...αν και αυτή τη φορά το διαλέξαμε κοντα στα ναυπηγεία για να μη μας ταλαιπωρεί η απίστευτη κίνηση κάθε μέρα... θυσιαζοντας όμως τη θέα...(foto)

Από την ώρα που πάτησα το πόδι μου βρέχει χωρίς έλεος και μάλλον έτσι θα το πάει για δυο-τρεις μέρες ακόμα! Η Shanghai είναι θλιβερή όταν βρέχει....έχει μια κιτρινίλα και έναν άρρωστο αέρα...είναι η τεταρτη φορά που είμαι εδω... αλλά τέτοια μουντίλα πρώτη φορα!

Είμαι σε προγραμμα ταβανοθεραπείας λοιπόν και μάλλον μεχρι τη Τρίτη δε θα στρώσει το βιολογικό μου ρολόι! Το μόνο που δουλεύει καλά είναι η όρεξή μου...ζωή να΄χω...εφαγα κάτι ψωμάκια με ανανά εξαιρετικά...

Συναντησα τον Φιλανδό για πρώτη φορά σε ένα Ταιλανδέζικο εστιατόριο στη Σιγκαπούρη... ενα παλιο μοναστήρι που οι χώροι του στέγαζαν 3-4 εστιατόρια...νομίζω το μοναστήρι ήταν ο Άγιος Ανδρεας (ας με διορθώσει η chocolat).

Ο Φιλανδός που ήταν λάτρης του spicy food με προειδοποίησε...

-ακόμα και για μένα είναι πολύ καυτερα τα φαγητά τους...

εγω επειδή έβαζα λίγο ταμπάσκο στη μπριζόλα εκείνη την εποχή, είπα να κάνω τον καμπόσο!

- έλα καημένε...

παίρνω μια πηρουνιά από το φαί μου και αρχίζω να νιώθω ότι μασάω κάκτο... μιλάμε για κάψιμο όχι αστεία... προσπαθώ να βρω κατι να δροσίσω το στόμα μου και το ματι μου πέφτει στη σαλάτα...

έλα όμως που η σαλάτα δεν ήταν ακριβώς η δροσερή μαρουλοσαλάτα που περίμενα...

αυτή ήταν πιο καυτερη! Τώρα πια νιώθω ότι μου ρίχνουν μπουνιές... τρέχουν τα μάτια μου...η μύτη μου... βουίζουν τα αυτιά μου... είμαι βέβαιος ότι έφαγα κάτι που δεν έπρεπε να ειχα φάει...

Αν δεν ήταν ο Φιλανδός θα τα τα είχα τινάξει....

Γεμίζει ένα ποτήρι με μπύρα και πάγο .... στίβει ένα λεμόνι μέσα και μου το δίνει...

-πιες το...

-η μπύρα παχαίνει...

τρια λεπτά μετα ήμουν εντάξει αλλά ο ιδρώτας έσταζε ακόμα και από τα αυτιά μου...

εμεινα νηστίκος φυσικά και έπρεπε να περιμενω να γυρίσω στο ξενοδοχείο και να φαω τα φυστίκια από το μίνι μπαρ!

Αφού ηρέμισα και μη μπορώντας να κουνήσω τη γλώσσα μου, παρακολούθησα σιωπηλός το σεμινάριο των δύο ντόπιων, που ήταν στην παρέα, με τίτλο “πως ξεχωρίζουμε τις transexual” .

Το ζουμί ήταν πως στη Σιγκαπούρη κάνουν τόσο καλή δουλειά οι πλαστικοί που συνήθως είναι αδύνατον να καταλάβεις αν είσαι έτοιμος να κοιμιθείς με γυναίκα ή με άντρα

O Φιλανδός μετά την έκτη μπύρα μας βγήκε ανοιχτόμυαλος...

- αν μοιάζουν τόσο πολύ έχει σημασία τί είναι ?

Υπάρχει ενα μυστικό που οι Σιγκαπουριανοί το λένε Quality Test. Πρόκειται για ένα άγγιγμα σε ένα σημείο κοντα στον αγκώνα που μπορεί να σου δώσει την απάντηση πριν είναι αργα! Εκτιμώ ότι δεν χρειάζεται να πω λεπτομέρειες για αυτό... δεν νομίζω να αμφιβάλει ποτέ κανείς από σας τι είναι αυτό που προσπαθεί να ρίξει στο κρεβάτι...

Στο περιθώριο του σεμιναρίου έγιναν αναφορές στο “πως να μη σας χρεώνουν παραπάνω στα bar” και “ πως από ένα αυθεντικό ρόλεξ φτιάχνονται 20 μαιμούδες”

Ακολούθησε ποτό σε bar όπου μικρες Σιγκαπουριανές προσπαθούν να σου πάρουν τα λεφτά με ενα παιχνίδι που θυμίζει λίγο ζάρια και λίγο ντόμινο (φώτο...) στο συγκεκριμένο σημείο κερδίζω!

Έφτασα στη Σιγκαπούρη την ημέρα των γενεθλίων μου...

Εφτά το πρωί....ταλαιπωρημένος από ένα απίστευτο Jet lag δεν μπορώ να συννέλθω επί δύο μέρες! Ο ντόπιος συνεργάτης με κοιτάζει σχεδόν με θλίψη...

- να σε πάω να κάνεις ένα massage μήπως συννέλθεις?

- να με πας...

- θέλεις απλό ή business massage?

- τί είναι το business?

- το ίδιο με το άλλο... αλλά στο τέλος έχει happy end!

- Α!

άλλο καθημερινό μαρτύριο ήταν η τρομερές διαφόρες της θερμοκρασίας στους εσωτερικούς χώρους....

38c έξω... έμπαινα σε ένα γραφείο 17c!!!

- ρε παιδιά... έλεος! Παγώνει ο ιδρώτας στο μάγουλο μόλις μπαίνω... μόνο εμένα ενοχλεί? Χαμηλώστε το λίγο το ρημάδι...

- εμάς δεν μας πειράζει....

- ευχομαι σε όλους σας πνευμονία...!

Ωραία η Σιγκαπούρη (σας τα έγραψε και η Chocolat) αλλά εγώ μετά από 10 μέρες βαρέθηκα τα μάλλα! Δεν έβλεπα την ώρα να φύγω....

Επόμενος σταθμός ήταν το Βιετνάμ... παμε στο αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης με το εισιτήριο στο χέρι..Εγώ και ένας συνεργάτης Φιλανδός...

- Εχετε βίζα?

- όχι!

- Που πας ρε Καραμήτρο? Να πάτε να βγάλετε!

- Μα ο Φιλανδός δε χρειάζεται βίζα... εγώ γιατί να βγάλω?

- Τι σχέση έχει ο Φιλανδός?

- Νόμιζα ότι όλοι οι Ευρωπαιοι έχουν την ίδια αντιμετώπιση...

- Επίσης νομίζετε ότι όλοι οι Ασιάτες ξέρουν καράτε! Σωστα?

- δεν ξέρετε εσεις?

- λίγο...

- τα βλέπεις?

- σας παρακαλώ...

- αν δεν μπορώ να φύγω για Βιετναμ θέλω μια θέση να φύγω για Ελλάδα...

- έχω την Δευτερα

- σήμερα είναι Πέμπτη...

- καλα να περάσετε στο νησί μας τότε...

- θέλω να φύγω πουλάκι μου βαρέθηκα λέμε...

- αν θέλετε με Lufthansa μέχρι Φρανγκφούρτη, μετά με airfrance Παρίσι, στη συνέχεια Ρώμη με Alitalia. Από κει δεν έχει θέση για Αθήνα αλλά μπορώ να σας βρω για Θεσ/νίκη με άλλη εταιρία και μετα με Aegean να πάτε Αθήνα! Δε θέλω να σας στεναχωρήσω αλλά πάλι Δευτέρα θα φτάσετε!

Ο Φιλανδός ειχε απορίες...

- καλά δε ρώτησες αν χρειάζεσαι βίζα πριν ξεκινήσεις από την Ελλάδα?

- δε μέ χέζεις Lordi μη τα ακούσεις εσύ τώρα?

- εγω φεύγω πάντως...

- εκει να μείνεις και να μη σε βρίσκει ούτε ο Ράμπο!

...τούλάχιστον είχα ωραίο δωμάτιο.... (foto)

Ενας τύπος δύο μέτρα και με άνοιγμα φτερών όσο ένα F-16 με πήρε από το αεροδρόμιο με μια BMW που είχα δει μόνο σε περιοδικά και με πήγε σε ένα διαμέρισμα 350τμ που επίσης είχα δεί μόνο σε περιοδικά...(foto)

σάουνα... τζακούζι...plasma tv πιο μεγάλες από τις πόρτες και home cinema σε κάθε δωμάτιο!

-Εδώ θα μείνεις...

- Μήπως ρε παιδιά περιμένετε και κάνεναν άλλο και με φέρατε εμένα εδω κατα λάθος? Μην έρθει κανεις μέσα στη νύχτα και μου πει να φύγω....

Άλλαξα και πήγα απέναντι στο εστιατόριο που με περίμενε ο Ρώσος. Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι το οικονομικό μέγεθος αυτού του ανθρώπου είναι πέρα από ότι είχα δει μέχρι τώρα.

Πλοία, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα,θωρακισμένες λιμουζίνες, σωματοφύλακες, θαλαμηγός, συλλογή με Rolls Royce, συλλογή από μεσαιωνικά σπαθιά κτλ... Ένας μικρός Αμπράμοβιτς πάθιασμένος με τον εαυτό του και με τον τζόγο!

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο υπό κατασκευή Yacht του πενήντα μέτρων με εσωτερική πισίνα και ένα μικρό υποβρύχιο στην πρύμνη για να κάνει βόλτες όταν βαριέται...

Είναι πραγματικά δύσκολο να μιλάς με ανθρώπους που έχουν τα πάντα...

-Εδώ θέλω αυτό...

-Αδύνατον...

-Γιατί?

-Γιατί δεν χωράει από τις πόρτες... άμα ήθελες τέτοιο έπρεπε να το βάλεις μέσα πριν κλείσεις το σκάφος...

-βρές ένα τρόπο να μπει...

-Δεν μπαίνει davarich... είναι σαν να θες να βάλεις ένα αυτοκίνητο στο σαλόνι από την πόρτα της εισόδου...δεν μπαίνει ..τέλος!

-θα βρείς ένα τρόπο...

Κάνοντας μια βόλτα στο σκάφος με πληροφορεί ότι το κατάστρωμα της καμπίνας του είναι θωρακισμένο με κέβλαρ όπως και τα αυτοκίνητα... εχω αρχίσει να μην αισθάνομαι και πολύ άνετα μαζί του και ακόμα χειρότερα αισθανόμουν στο γυρισμό όταν ήμασταν στο ίδιο αμαξι...

Ξέρω εγώ τώρα αν είναι η τυχερή μέρα του Ρώσου και μας έρθει κανένας πύραυλος από το πουθενα?

Μετά το φαγητό πήγαμε σπίτι του... εκεί είδα και τα τρία Roland που είχε για να παίζει τα ρώσικα κάλλαντα... οι μουσικές του γνώσεις ήταν ελάχιστες όμως ο εξοπλισμός σε ήχο έφτανε να καλύψει το REX!

Τώρα να μην είμαι και γκρινιάρης...δεν περασά άσχημα... ωραία κρασιά ήπιαμε... και στα ώπα-ώπα με είχανε...

Μετα γύρισα, πήγα να παίξω μπάλα, σακατεύτηκα! Αι στο διάολο γεράματα!

- Στη Λετονία?

- Δεν έτυχε...

- Φεύγεις αύριο το βράδυ. Ξέρεις που είναι?

- Περίπου...

- Να εκεί... ( μου δείχνει το χάρτη)

- εκει πάνω? Άμα πάω τώρα θα παγώσει μεχρι και το πουλί μου....

- Λες να συναχωθει...?

- Εχω και τον αγώνα με το ΜΗ το Σάββατο... θα προλάβω να γυρίσω?

- θα προλάβεις...

- καλα ,τότε να πάω...

Τα επαγγελματικά δείπνα είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού... το Αμβούργο δε θα ήταν εξαίρεση...

Εκεί ο σοβαρός πελάτης κάτω από την επίδραση του αλκοολ και τη χαρά οτι τρώει και πινει τζάμπα αλλάζει πρόσωπο και βγαίνει επιτέλους ο αληθινός του εαυτός...

Βράδυ πρώτο... Πολωνοί!

Η κουβέντα ξεφεύγει από τα επαγγελματικά ...

Ο ένας Πολωνός μαλώνει με τον άλλον για το πού ακριβώς πρέπει να μπούν οι Αμερικανικοί πύραυλοί για είναι 100% προστατευμένη η Βαρσοβία από την Ρώσικη απειλή...η κουβέντα πάει να γίνει καβγάς!

- Κύριοι δεν είναι ανάγκη να...

- μα δεν ακούς τι λέει?

- ακούω αλλά χέστηκα που θα μπούν οι πύραυλοι...θέλετε να πούμε κατι πιο ελαφρύ να χαλαρώσετε, να γελάσουμε, να κλείσουμε καμιά δουλειά?

Ευτυχώς πετάχτηκε το αφεντικό τους ... είπε μια μπούρδα με την οποία συμφώνησαν αμέσως και οι δύο και πανηγύρι τέλος!

Βράδυ δεύτερο...Κορεάτης!

Κίτρινη, πηχτή φλυαρία με σχιστά μάτια!!! Δεν έφαγε τίποτα όλο το βράδυ γιατί μιλούσε... πρώτο ,δεύτερο πιατό και γλυκό ούτε που τα μύρισε....μιλάμε για τρομερό παρλαπίπα... βουίξε το κεφάλι μου...κρίμα τα λεφτα που δώσαμε!

Βράδυ τρίτο .... Νορβηγός!

Πατημένα 60!!! μόλις είπιε και δύο μπίρες άρχισε να μας μιλάει στα γερμανικά.

- Δε μιλάμε γερμανικά μιστερ... αγγλικά αν θέλετε...

- Yes...

μετά από λίγο μας τραγούδησε και κάτι Νορβηγικά δημοτικά ... σα να τραγουδάμε εμείς την Ιτιά ας πούμε...

Αφού τελείωσε το λαικό πρόγραμμα πέταξε και την ιδέα...

- Πάμε Reeperbahn?

- στις πουτάνες?

- ναι...

- ξυπνάμε νωρίς αυριο...

- και γω ...

- ε άντε να κοιμιθείς... να γίνει και τίποτα με την καρδιά σου και να μην προλάβεις να υπογραψεις...

Βράδυ τέταρτο...Ισπανοί!

Σε αυτούς την είχα φυλαγμένη από τοτε που πήγα στη Ισπανία και με είχαν 3 μέρες μεθυσμένο... τους έκανα ζάντα! Στουπί! Γίνανε όλοι τάπα! Στο τέλος χωρίσαμε με τη συμφωνία αυτοί να αγοράσουν αυτό που τους δίνουμε και γω να μάθω φλαμένγκο!!!!

Βράδυ Πέμπτο... Γερμανοί!

Αυτοί όχι μόνο επαιζαν στην έδρα τους αλλά είχαν και πιο πολλά λεφτά από τους υπόλοιπους...

- τους ξέρετε αυτούς?

- τους ξέρουμε και τους έχουμε γραμμένους

- αυτούς?

- και αυτούς γραμμένους τους έχουμε...

- και για μας τα ίδια λέτε?

- φυσικά.

- Λογαριασμόόόόό!!!

Στα πρώτα μου επαγγελματικά ταξίδια ήμουν υπόδειγμα οργάνωσης και υπευθυνότητας...

Ετοίμαζα μια λίστα, άνοιγα τη βαλίτσα στο σαλόνι μια εβδομάδα πριν, είχα τουλάχιστον 5 κοστούμια μαζί μου (μη λερωθεί το ένα , μη βραχεί το άλλο...) και μια θήκη που έπαιρνε 20 γραβάτες! Ακόμα και ένα μίνι φαρμακείο είχα μαζί μου πλήρως εξοπλισμένο.... (Κατακουζηνός!)

Μετά ήρθαν οι μέλισσες και όπως αλλάζουνε οι άνθρωποι αλλάξαμε και μεις...

Έφτασα στο άλλο άκρο...

Πήγα στο Βιετνάμ και όχι μόνο πήγα να ξεκινήσω για το αεροδρόμιο χωρίς τη βαλίτσα αλλά όταν έφτασα εκεί είδα ότι τα είχα ξεχάσει όλα σχεδόν στην Αθήνα...

Πήγα σε μια χώρα που ακόμα και σήμερα υπάρχει ελονοσία και δεν είχα ούτε Depon.

Δεν μου “έκοψε” επίσης να σκεφτώ ότι επειδή εδω είχε 10 βαθμούς δεν σημαίνει ότι το ίδιο να συμβαίνει και εκεί... πήγα λοιπόν με τα χειμωνιάτικα κοστούμια και από τη ζέστη μια εβδομάδα έβγαλα ουρά, άρχισα να τρώω τις μπανάνες με τα φλούδια και να κοιμάμαι στα δέντρα....

- Δεν έχω το φορτιστή του lap top.

(Ο συνάδελφος που είχα μαζί έπαθε εγκεφαλικό)

- Α καλό!

- Αλήθεια λέω ρε...

(τον έλουσε κρύος ιδρώτας)

- Να ανοίξω ένα παράθυρο γιατί δεν αισθάνομαι καλά...

Το άνοιξε... αντί να μπει αέρας μπήκαν 243 εξωτικά ζουζούνια της ζούγκλας... ένα τον τσίπησε και είχε διάρροια 6 μέρες!

Τώρα όλα αυτά τα θυμήθηκα γιατί την Κυριακή πετάω για Αβούργο και δεν ξέρω που είναι η βαλίτσα μου... τη δάνεισα; είναι στο πατάρι; την έφερα πίσω την τελευταία φορά;

Βοnus

όταν ο Γκούφη είδε αυτή τη φωτογραφία από το προηγούμενο ταξίδι στο Αμβούργο...

- καλά μιλάμε για τεράστιο ανεμιστήρα έτσι?

Υ.Γ Φύλαγε παναγιά μου Βερολινέζα όλους τους πιλότους της Lufthansa γιατί πολλά έχουν δει τα ματάκια μας φέτος...

Για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερις μήνες βρέθηκα πάλι στο Vigo προσπαθώντας να συμμαζέψω τα 1.234.543.678 πράγματα που πήγαν στραβά τότε...

εγώ έχω έρθει με όλες τις καλές προθέσεις αλλά από χθες το μόνο που έχω κάνει είναι να πιω κάτι μπύρες ... να φάω ένα κοπάδι καλαμαράκια... και ένα δημοτικό σχολείο γαρίδες... ( ήταν σίγουρα δημοτικό γιατί ήταν πολύ μικρές..)

- να σας πω για το συμβόλαιο...

- πότε φεύγεις?

- την παρασκευή

- έχουμε χρόνο...

- ναι αλλά έχω και άλλες δουλειές...δεν ήρθα μια εβδομάδα για να δω μόνο τις δικές σας φάτσες... έχω και άλλους σπασαρχίδηδες αποικιοκράτες να δω...

- θα τους δεις..

- Τι να δω... τα βλέπω ήδη διπλά... μη μου βάζεις άλλο πουλάκι μου...

επειδή είμαι και σε διατροφή ... ( τρομάρα μου φέτος θα κάνω διακοπές στο βουνό...την παραλία θα τη δω μόνο στις ειδήσεις του star..) αρνήθηκα το πέμπτο ποτήρι κρασί στο μεσημεριανό για να φάω την πάστα!

Ελπίζω αύριο να κάνουμε καμιά δουλειά γιατί αν το πάμε έτσι δε θα έχω κοστούμι να γυρίσω πίσω...

αστεία – αστεία πρέπει να πάει καλά αύριο γιατί δεύτερη Ισπανική μέντολα δεν θα την αντέξω...

άντε καλή μας όρεξ... καλή μας επιτυχία ήθελα να πω...

το postαρω να δω και την Καλομοίρα....

Από την Αθήνα φύγαμε μια χαρά στην ώρα μας .... αλλά στο Amsterdam η KLM μας φιλοδώρησε με μια ώρα καθυστέρηση ....

Και το χειρότερο ήταν ότι στο Amsterdam η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 6C και η θερμοκρασία μέσα στο αεροδρόμιο ήταν 4C .... ανοίξτε τη γαμω-θέρμανση στο ρημάδι σας.... καλά σας λένε τους Εβραίους της Ευρώπης.... ( Hastaroth με το συμπάθιο αλλά δεν το λέω μόνο εγώ....)

Με τα πολλά φτάνουμε στην Κοπεγχάγη το μεσημέρι... και ενώ μας περιμένει διαδρομή 2 ωρών με το τρένο μέχρι το Odense αρχίζουμε να φέρνουμε κύκλους το αεροδρόμιο διότι ο συνταξιδιώτης μου ξέχασε στο αεροπλάνο μια σακούλα από τα duty free και προσπαθούσαμε να τη βρούμε... Οι Δανοί δεν ήταν και τόσο πρόθυμοι και τελικά την παρατήσαμε τη σακούλα... πριν τον παρατήσω εγώ!!!

Στο τρένο αναγκάζομαι να μετράω τους σταθμούς διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ξέρουμε που θα κατεβούμε ενώ ο παρεούλας δίπλα μου ροχαλίζει....

Το κρύο ήταν αυτό που λέμε “κρύο της Αρκούδας” με έντονα τα στοιχεία του π*****κρυου !!!

Το ξενοδοχείο στο Odesne ξέραμε ότι ήταν του 18ου αιώνα αλλά αυτό που δεν ξέραμε ήταν ότι εννοούσαν του 18ου προ Χριστού! Στο καταθλιπτικό αυτό κτίριο το ότι υπάρχει ασύρματο internet είναι σα να βλέπεις GPS μέσα σε Zastava!

Αύριο meeting στις 8¨00 το πρωί και κατευθείαν πίσω στην Αθήνα...

Παραμονή στη Δανία 21 ώρες....

Αυτό θα πει καταδρομική Jorgeeeeeeee !!!!!

Bonus Video ----> δεν είναι Κινέζα αλλά όποιος έχει πρόβλημα με τη Γαλλιδούλα και τον χαλάει να μου πει να τη βγάλω... ( τη Γαλλιδούλα ...)

Έφτασα στο Vigo χθες τα ξημερώματα...

Μόλις 30χλμ από τα σύνορα με την Πορτογαλία ένα Ισπανικό μικρό λιμάνι που βλέπει στον ωκεανό και θυμίζει λίγο τα καταπράσινα Νορβηγικά τοπία. Λουσμένο στον ήλιο μέσα στο καταχείμωνο έμοιαζε ιδανικός προορισμός να περάσω δύο μέρες σχετικά εύκολα... (πως τα γράφω ο Καζαντζάκης...)

Ένα ζόρικο meeting την πρώτη μέρα και από κει και πέρα χαλαρά με ραντεβού ρουτίνας και ψαράκι ... μέχρι την επιστροφή την Τετάρτη ...

Αμ δε!!!!

Αν έχεις φάει μούτζα φιλαράκι δε σώνεσαι με τίποτα σου λέω...

Από την πρώτη στιγμή που αρχίσαμε τις κουβέντες στράβωσε το σύμπαν... το μεσημέρι ένοιωθα ότι με έδειραν 20 Κονκισταδόρες με πλήρη εξάρτιση...

Ενώ το απόγευμα μου βγήκε ξινή η Παέγια που έφαγα το μεσιμέρι....

Δουλειά ενός έτους ( και βάλε...) πήγε περίπατο επειδή όπως συνηθίζει να λέει και ο Antonio...

• You know Nikos... When you have Spanish and Greeks together you have a very dangerous combination ....

Καλά τα έλεγες Antonio αλλά ποιος σε άκουγε....

Τέλος πάντων ....

Το πήρα τόσο κατάκαρδα που αντί να είμαι έξω τώρα  κάθομαι και γράφω post... βλέποντας Arsenal – New Castle (1-0 στο 58΄)...

Μία ώρα πριν φτάσουμε στη Shanghai αρχίζω εξασκώ τα σκουριασμένα μου Κινέζικα θυμίζοντας στον εαυτό μου τις πιο χρήσιμες φράσεις όπως...

“ που είναι η τουαλέτα..” και

“Μην ανησυχείς έχω εγώ προφυλακτικά “

αγαπημένη επίσης και η φράση “ ΓΟΥΟΝ ΣΙΑΝΓΚΧΙ ΝΙΣΟΥΙΝ ΤΖΑΟ” ( όσοι περιμένετε να το μεταφράσω και να με βρει το Ban στη Κίνα είστε γελασμένοι... αν με βρει το κακό θέλω να είμαι ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς.)

Σε αυτή τη πόλη οι μυρωδιές είναι ένα περίεργο πράγμα ... όταν είσαι έξω μυρίζει καυσαέριο και όταν είσαι μέσα ( όπου κι αν είσαι...) μυρίζει τηγανίλα... γενικά θέλει ανεκτική μύτη και γερό στομάχι....

Η πρώτη γνωριμία με βατράχι στο πιάτο είχε ενδιαφέρον

- Τι ήταν αυτό το καυτερό?

• Βάτραχος

• αλήθεια?

• Δε σου άρεσε ?

• Από κάτι ψάρια με γλίτσα που με είχατε ταΐσει τον Ιούλιο καλύτερο...

   

  Μια χαρά το έφαγα και μια χαρά αισθάνθηκα μέχρι που αρχίσαμε πάλι τα "Γκαμπέι" και έγινα ντέφι... Σημειωτέων το δείπνο ήταν για 40 άτομα και μάλιστα επαγγελματικό ... Εγώ κατέληξα πάλι να φύγω βλέποντάς τα όλα σινεμασκόπ...

και ακόμα είναι Τετάρτη .. .μέχρι το Σάββατο ο θεός ( ο δικός μου... ή καλύτερα ο δικός τους... τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα κάποιος κάποιος ουδέτερος... ο Ατούμ – Ρά ας πούμε που ξέρουμε ότι υπάρχει κιόλας... γιατί για τους υπόλοιπους οι απόψεις διίστανται...) να μας φυλάει..

Γίνετε να διακτινιστώ στο γυρισμό και να μην κάνω 22 ώρες ταξίδι???

Ο κομουνισμός είναι σαν να πηγαίνεις σε παρτούζα και να τον τρως κατά λάθος... πας να περάσεις καλά... αλλά σου έρχονται τα πράγματα αλλιώς...

Επίσης όταν σου συμβεί ο κομουνισμός .... δεν τον ξεπερνάς ποτέ...

Έτσι και εδώ...

Μιλάμε για την αθλιότητα του κερατά...

Μιλάμε επίσης για την απόλυτη ξεφτίλα....

Μιλάμε για το ζενίθ του τίποτα....

Μιλάμε για τις Πολωνικές αερογραμμές...

Εύχομαι ηλίθιοι πανίβλακες να μην ξαναπετάξει από τη γαμω-εταιρίας σας ούτε σαΐτα ... να κλείσει το ρημάδι σας και να πάτε όλοι σπίτια σας.... ή στα bar της Λάρισας αν προτιμάτε ... αλλά τι λέω... και για εκεί χρειάζεται να έχεις μυαλό ( και μάλιστα πολύ... ) ξεχάστε το...

Ο γάιδαρος πετάει.... ακόμα και ο Γονίδης πετάει ... ο Πολωνός θα πετάξει όταν θα αρχίσουν να πετάνε τα κηπευτικά...

Πείτε το από την αρχή...εδώ κύριε είμαστε ζώα... μη μας παίρνετε στα σοβαρά... πείτε θέλουμε έναν <<πατερούλη>> σαν αυτόν που είχαν οι Ρώσοι.... να φοβόμαστε μη μας στείλει στα Γκούλαγκ να σκάβουμε... χωρίς το κόμμα είμαστε να μας κλαίνε οι ρέγγες ....

Θέλουμε βούρδουλα πως το λένε... μη μας αφήνετε μόνους με τον πολιτισμό γιατί τα χάνουμε... και εκθέτουμε έναν ολόκληρο λαό που το θάρρος και η αξιοπρέπειά του ξεπέρασαν κάθε όριο στο Β΄ Παγκ. Πόλεμο και που σήμερα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να σταθεί στα πόδια του!

Μη μας ζητάτε να σκεφτούμε ....δε μπορούμε μετά από τόσο σανό που έχουμε φάει...

Θέλετε και δουλειές με την Ευρώπη... τρομάρα σας βόδια!!!

Αγαπητό προσωπικό των Πολωνικών Αερογραμμών...

Εύχομαι στον κάθε ένα σας προσωπικά να πάτε στο διάολο ... και να ταλαιπωρηθείτε να πάτε στο σπίτι σας απόψε όπως ταλαιπωρήθηκα και εγώ...

Το ίδιο σας εύχομαι και για αύριο....

...για μεθαύριο εύχομαι να τραβήξουν τα ίδια και οι κοντινοί σας συγγενείς....

Prive δωμάτιο σε εστιατόριο... με τραπέζι για 12 άτομα ....

Πίνουμε κινέζικη μπύρα και ανάμεσα κατεβάζουμε κάτι κρασοπότηρα με κόκκινο κρασί σαν σφηνάκια γιατί “έτσι κάνουν οι Κινέζοι”...

Σε προσκαλεί κάποιος πιεις μαζί του ...σηκώνεσαι όρθιος και... “Γκάμπεϊ”!!! 'Ασπρο πάτο το κρασοπότηρο ...και μετά πάλι μπύρα.... αν δε το κάνεις είναι προσβολή του κερατά και μπορεί να σε κυνηγάνε Νίντζα για όλη σου τη ζωή!!!

Όταν είσαι στη Ρώμη πρέπει να κάνεις ότι κάνουν οι Ρωμαίοι...( που λέει και η παροιμία...) άρα σκάσε και πίνε!!!

Επειδή δεν είμαι αυτό που λένε γερό ποτήρι ( είχα να πιω από την 5μερη στη Ρόδο....) μετά το τρίτο -τέταρτο κρασο-σφηνάκι είμαι κομμάτια και δεν μπορώ ούτε να φάω ,αφού είναι αδύνατο πια να πιάσω κάτι με τα ξυλάκια... κάτι μεγάλα κομμάτια ψάρι που πιάνω τελικά έχουν από πάνω κάτι σαν μύξα και τα παρατάω στο πιάτο...

Συνεχίζω να πίνω νηστικός.... οι Κινέζοι είναι κατενθουσιασμένοι που οι Έλληνες δε σταματάνε να πίνουν και 'γω ξαφνικά νομίζω ότι μπορώ και συνεννοούμαι μαζί τους στα Κινέζικα!!!

Στο καλύτερο χτυπάει το κινητό...

• Τι κάνεις?

• Πίνω...

• Τι πίνεις ?...

• Τα άντερά μου....

• Εσύ δεν πίνεις ποτέ...

• Είμαι το καλύτερο ποτήρι της Ανατολής τώρα...

Κάνω να βγω έξω... παίρνω παραμάζωμα ένα Κινέζο....

• Τι ήταν αυτό ...τι ακούστηκε?

• Τίποτα....κάτι πάτησα...

• Έπεσες???

• Δε θέλω αηδίες....σε κλείνω γιατί ήρθαν κάτι ξεκωλάκια για τρέλες...

• #$%^&*&^%$#@#$%^&*

Το παραμύθι κρατάει τέσσερις ώρες .... τώρα πια μιλάω και κινέζικες διαλέκτους και μπορώ να πετάω σαν αυτόν τον τύπο στο Τίγρης και Δράκος!!! Επίσης έχω φάει και το ψάρι με τη μύξα που ήταν στο πιάτο μου...

Ξυπνάω την άλλη μέρα σε ένα κρεβάτι με κενά μνήμης και την γυναικεία ομάδα Βόλεϊ της Κίνας χωρίς ρούχα!!!! Οι ανοιχτόμυαλες αθλήτριες ( βασικές και αναπληρωματικές... ) εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους για ότι έζησαν ... ζητώντας ταυτόχρονα μια τελευταία 14η φορά....έτσι για το αντίο... ( φλερτάρω τρελά με τη διαγραφή..... εντάξει... εντάξει... το ξαναγράφω...)

Πάμε πάλι ...

Ξυπνάω την άλλη μέρα με κενά μνήμης ...τρομερό πονοκέφαλο ...συνάχι.. (άσχετο...) και χωρίς να μπορώ να μιλήσω κινέζικα !!!!

Με την ελπίδα ότι δεν εξέθεσα τη χώρα μου με κανένα τρόπο κατεβαίνω με το κοστούμι για πρωινό (κύριος..) σαν να μην έγινε τίποτα... κάθομαι με τους υπόλοιπους και σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα...

ΠΗΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΚΙΝΕΖΑΚΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ Ή ΕΚΤΕΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ ΟΜΑΔΙΚΩΣ ???????

όταν η Emilia έγραφε ....

• Σχόλιο από Emilia_ (19.06.2007)
  Kalos toooooooooooo!!!!!
  Poios se pianei, kati mou leei oti tha xana fygeis syntoma..e?e? ;-)

Είχε μόνο δίκιο....

Νομίζω ότι είχα χρέος να κάνω αυτό το ταξίδι απέναντι στους αναγνώστες αυτού του blog... στην ιστορία ... στην UNESCO...στο ίδρυμα μείζονος Ελληνισμού... και στις φαντασιώσεις μου...( μα μερικές φορές δεν ξέρω αν είμαι πιο πολύ γουρούνι η γάιδαρος... )

Unick... κάτι θα σου φέρω μη ρωτήσεις...

andrea_dr...Ζήτα ότι θες... ζήτα σου λέω...

Deos ξέρω...καπελάκι....

Dimitra ξέρω.. κότερο ΟΚ....

Emilia... κάρτες Ταρό γιατί το μέλλον το λες μια χαρά...

Redrose ....μη μαραζώσεις τριανταφυλλάκι...

Lvicky... Να κλείσω του Μάκρο καμιά συναυλία εκεί που θα είμαι να πάει να ηρεμήσει το ελληνικό πεντάγραμμο... το κεφάλι μας... και το Μ.Η?

Magica... θα στο φέρω εγώ το CD του Πετρέλη...αντιγραφή από Κινέζους...

Fler...άργησα ...ναι ..και τώρα θα αργήσω αλλά δεν θα το ξανακάνω...

Dimitrie... θα προσπαθήσω μήπως κάνω κανένα αμαρτωλό Βουδιστή καλό Χριστιανό.... ( να αφήσει αλογοουρά δηλαδή και να τρώει αρνιά μέχρι σκασμού..)

analystis... Εκεί μας οδηγεί το ατελείωτο κυνήγι πληροφοριών για τη ζωή του Θάνου...τι να κάνουμε....

Aiolos ... εις το επαναδιαβάζειν αγαπητέ... εσείς δε μου είπατε αν θέλετε κάτι...

Koukou-tsa...τι νούμερο Κινέζα φοράς...μη σου φέρω καμία και σου είναι μεγάλη...(ρώτα και τον κουμπάρο σου μήπως θέλει τίποτα...)

Emaki ... θα σου αφήσω τη διαχείριση του blog... γιατί έχεις δείξει τρομερή αφοσίωση στην Γιάκουζα...

Αυτά.... προσευχηθείτε μη φάω τίποτα και με πειράξει.... και επίσης μη γνωρίσω καμία μικρή ,λαχταριστή και τραγανή Κινεζούλα και ρίξω καμιά μαύρη πέτρα πίσω μου στο μέγεθος της κεφάλας μου ... ( της κουκλίστικης φατσούλας μου ήθελα να πω...)

Λοιπόν αντίο σας ... να προσέχετε ... να τρώτε...να μη κάθεστε πολύ στον ήλιο ... να με θυμάστε.... να με αγαπάτε κτλ...τα λέμε σε καμιά 20αριά μέρες...

Φεύγω με την ελπίδα να έχω, στην επιστροφή, την ίδια υποδοχή που είχα όταν γύρισα από το προηγούμενο ταξίδι...